Het hoofdthema komt te weinig uit de verf

Reuben wil dolgraag toegelaten worden tot de toneelschool. De tweede selectieronde halen lukt hem nog wel, maar daarna wordt hij afgewezen. De talentvolle Lotte die hij er leerde kennen, en door wie hij geobsedeerd geraakt is, haalt het wel. Reuben is ervan overtuigd dat hij talent heeft en probeert het een jaar later opnieuw, maar dit keer raakt hij zelfs niet voorbij de eerste ronde. Ook zijn fascinatie voor Lotte blijkt niet wederzijds. Reuben neemt het slecht op en ontpopt zich tot een eikel. Hij wordt door castingdirecteur Ursul verleid tot seks, geeft te veel geld uit aan nutteloze privé-acteerlessen, en is hoofdverdachte als Lotte wordt verkracht. Als hij tenslotte zelf castingdirecteur wordt, gaat hij argeloze jonge meisjes filmrollen beloven in ruil voor seks.    

Rik Launspach (1958) was jarenlang zelf acteur maar stopte om boeken te schrijven. Hij werkte aan een historische roman toen in Nederland bekend raakte dat castingdirecteur Job Gosschalk beschuldigd was van grensoverschrijdend gedrag. Launspach stopte zijn historische roman tijdelijk in de koelkast en begon meteen aan Laat me liefde zien. Zelf verklaarde hij nooit slachtoffer te zijn geweest maar toch was dit nieuws voor hem geen verrassing. Hij praatte met ex-collega’s en verwerkte hun getuigenissen anoniem in dit fictieve boek.    

Launspach schrijft over een wereld die hij door en door kent. Zelf werd hij ook vier keer achter elkaar afgewezen aan de toneelschool en dus kon hij putten uit eigen ervaringen om Reubens falen gestalte te geven. De audities, die meerdere zaterdagen duren, komen uitgebreid en gedetailleerd aan bod, en doen in eerste instantie erg aan Fame denken. De onwennigheid van de aspiranten, de gesprekken over toneel en kunst, de radicale meningen over “het wereldje”, scènes die geoefend worden, het zit er allemaal in. De focus ligt op Reuben, maar door zijn ogen zien we ook wat van de nevenpersonages, zoals Lotte. De hoop en het verlangen van de personages om het te maken komen in het eerste deel sterk naar voren, maar de audities zijn te gedetailleerd beschreven en verre van boeiend.    

Reuben transformeert op een gegeven moment snel en radicaal van ambitieus en onzeker naar manipulatief. Castingdirecteur Ursul is diegene die hem in eerste instantie in de tang heeft, maar de rollen keren in geen tijd. De lezer krijgt niet de tijd om met de personages te gaan meevoelen. Als het Launspachs bedoeling was om aan te tonen hoe artificieel en onecht de filmwereld is, dan is hij daar zeer goed in geslaagd want er zit weinig gevoel in de personages. Ze acteren hun eigen leven.    

De auteur maakt in de volgende delen sprongen in de tijd en de personages worden snel ouder. Reuben wordt belangrijk en dwingt jonge actrices tot seks in ruil voor een rolletje. Lotte trok naar Amerika en kan zo Reuben ontlopen. Als ze toch een enkele keer moet terugkeren, vermijdt ze hem koste wat kost. Wanneer zij dringend geld nodig heeft, zijn zowel een Amerikaanse castingdirecteur (waarin we natuurlijk Harvey Weinstein herkennen) als Reuben er als de kippen bij om ook Lotte tot oneerbare handelingen te dwingen. Maar net als in het eerste deel van het boek ondergaan personages die aspecten van hun leven grotendeels emotieloos waardoor de lezer niet betrokken raakt.    

Wie zelf in de filmwereld zit, herkent ongetwijfeld situaties en kan er zich echte koppen bij voorstellen. Dat geeft het verhaal die extra dimensie die aan andere lezers voorbijgaat. Zonder dat blijft slechts een oppervlakkig verhaal over. Launspach maakt wel meermaals goed gebruik van uitgesteld relaas. De lezer beseft dan dat er wat belangrijks gebeurd is, raadt zelfs wat dat is, maar krijgt het pas later bevestigd. Toch is dat niet genoeg. Het boek moet aantonen dat grensoverschrijdend gedrag een norm is geworden maar de afstandelijke en emotieloze personages laten dat te weinig uit de verf komen.