Behoorlijke start van de serie

In Leugenaar maken we kennis met Kate Linville, een grijze muis die ondanks dat toch detective is bij Scotland Yard. Ze heeft noch vrienden, noch sociaal leven en alleen met haar vader houdt ze een liefdevol contact gaande. Tot hij wordt vermoord. Een aantal maanden na de moord keert ze naar haar geboortedorp terug, officieel om het huis van haar vader op te ruimen zodat het kan verkocht worden, maar in werkelijkheid omdat het onderzoek naar de moord voor geen meter opschiet. Tegen de afspraken met plaatselijk inspecteur Caleb Hale in, begint ze een eigen onderzoek. En dat is niet naar ieders zin.

De Duitse Charlotte Link (1963) debuteerde in 1985 met een boek dat ze al op zestienjarige leeftijd schreef. In 1997 werd ze voor het eerst opgemerkt door een Nederlandse uitgever en dat resulteerde in Het huis van de zusters. Vooralsnog werden bijna uitsluitend thrillers van haar vertaald, hoewel ze ook romans en YA-boeken schrijft. Bijzonder is dat deze thrillers zich afspelen in Groot-Brittannië. Leugenaar is het eerste deel van een nieuwe serie waarvan in Duitsland al drie delen verschenen zijn. De vertaling lag in handen van Jolanda te Lindert.

Tijdens het lezen van Leugenaar vergeet je meteen dat Link Duitse is. Dat het verhaal zich – zoals al haar thrillers – afspeelt in Groot-Brittannië en de personages Engelsklinkende namen hebben, verklaart dit grotendeels. Meer nog echter zijn het de gedetailleerde beschrijvingen van de lokale omgeving die doen vergeten dat deze thriller niet van de hand van een Britse auteur is. Voor ons maakt dit het boek herkenbaar en aantrekkelijk. Tegelijk verklaart het ook waarom Links boeken nooit naar het Engels vertaald zijn. Over het Kanaal zou ze niets meer zijn dan de dertiende auteur in het spreekwoordelijke dozijn.

De uitwerking van de personages overtuigt niet helemaal. Deze blijven doorheen het hele boek, dat allesbehalve dun is, vrij flets. De auteur doet haar best om ze een achtergrond mee te geven die, zeker wat de beide hoofdpersonages betreft, heerlijk getroebleerd is, en toch lukt het haar slechts matig om ze levensecht te maken. Zo handelen ze wel eens in contrast met hun karakter, zoals bijvoorbeeld het vijfjarige jongetje dat in de inleiding totaal verkeerd neergezet is met eigenschappen die een kleuter nog lang niet bezit. De onderlinge omgang is wat houterig, met name als emoties in het spel zijn. Bij aanvang leggen ze ook spontaan veel uit aan elkaar. Bewust wellicht, om de lezer een vliegende start te bezorgen, want dat uitleggerige dooft na verloop van tijd gelukkig uit.

Wel top zijn de uitbouw van de plot en de spanningsmomenten die al vrij vroeg in het verhaal zijn opgenomen. Het boek is een turf maar door die snel aanwezige spanning word je meegezogen en in geen tijd ben je voorbij halfweg. De plot zit ook goed en logisch in elkaar, hoewel enkele wendingen wat vergezocht zijn. Ook vermeldenswaard is de geslaagde onderdompeling in het Britse landschap die dit verhaal bijzonder sfeervol maakt.

De auteur verweeft twee grote verhaallijnen die elkaar raken omdat ze een klein aantal personages gemeen hebben. Verder staan ze grotendeels los van elkaar, maar dat is geen probleem. Wanneer het ene draadje even een rustig verloop kent, wordt het andere spannend en die afwisseling houdt de lezer alert en geboeid. Op die manier weet Link handig te verhullen dat beide subplots in werkelijkheid langzaam evolueren. Het is dan ook verrassend dat de ontknoping uiteindelijk heel abrupt komt en afgehaspeld wordt. Na dit mooie wisselspel tussen spanning en rust had een uitgebreider einde in beide verhaallijnen Leugenaar nog beter gemaakt.

Charlotte Link heeft een meer dan behoorlijk eerste deel van een nieuwe serie neergezet. Linville en Hale hebben het potentieel om, mits nog enig schaven aan de samenhang tussen hun gedrag en hun karakter, uit te groeien tot populaire seriepersonages. Dankzij een afwisselende, spannende en sfeervolle plot zit het met de rest nu in ieder geval al goed.