Een doordacht geconstrueerde, circulaire roman

Wie Magic Moment Resort in handen neemt, ontkomt door de roze en bordeaux omslag moeilijk aan het vooroordeel dat dit een “roze roman” is. We denken dan overwegend aan chicklit- en feelgoodelementen, weinig om het lijf hebbend. We zetten de puntjes maar liever meteen op i, want het boek is allesbehalve dat.

Manon is met haar gezin op vakantie in Amerika en belandt tijdens de reis in het Magic Moment Resort. Een traumatische ervaring daar laat haar wereld instorten. Benthe en haar man bevinden zich gewoon in Nederland en maken een crisis door. Ook Benthe maakte iets traumatisch mee dat daar de oorzaak van is. Dan is er nog Tara, ooit pleegkind maar nu volwassen. Met haar biologische moeder heeft ze sporadisch contact, maar dat verloopt moeilijk en wie haar vader is, daar wil de moeder het nooit over hebben. Ze komt het uiteindelijk toch te weten maar echt blij wordt ze daar niet van. Tenslotte is er nog Eric. Hij heeft wat probleempjes. Zat aan de drugs, zat in de gevangenis, en heeft moeite om zijn leven weer op te bouwen. Het enige wat hij overhield aan een kortstondige relatie met Carolien is een visitekaartje dat hij van haar kreeg en dat hij bewaarde. Het kaartje is van een hotel in Florida: het Magic Moment Resort.

Suzanne Hazenberg (1964) is taalkundige en scenarioschrijver. Ze debuteerde meer dan twintig jaar geleden met De vrouw van Emile, een roman. Daarna bleef het langere tijd stil, tot ze in 2010 nogmaals debuteerde, in de categorie thriller dit keer. Hiervan verschenen er ondertussen vier. Magic Moment Resort is haar zesde boek en tweede roman. Soapkijkend Nederland kent haar vast ook als een van de schrijvers aan de populaire serie Goede tijden, slechte tijden.

Elk van de vier personages is hoofdpersoon in een apart verhaal. De eerste twee verhalen gaan over Manon en Benthe en staan schijnbaar los van elkaar. Ze zijn mooi gecomponeerd en eindigen voor geen van beide vrouwen erg goed. Maar vanaf het derde verhaal gebeurt er iets magisch. Er beginnen zich verbanden te ontwikkelen. Hazenberg voegt schakels toe, zoals kleine gebeurtenissen die ergens een belletje doen rinkelen wegens iets uit de vorige verhalen, of een personage dat niet helemaal onbekend is. De hints worden steeds duidelijker en maken het boek ook steeds beter. De radertjes van elk verhaal gaan ineenhaken en brengen een groter mechaniek tot leven. Alles hangt uiteindelijk aan elkaar en je beseft: hier is over nagedacht. Het geheel is overtuigend groter dan de som van de delen.

De originele bladspiegel (met paginanummers die links en rechts naast de tekst staan en alinea’s die op logische wijze dichter of verder van elkaar geplaatst zijn) zorgt mee voor een aangename leeservaring. Paginanummers elders plaatsen wordt weinig gedaan en laat daarom een frisse indruk na. Het is een keer wat anders. Maar een boek valt of staat aan het eind natuurlijk met de inhoud. Dit is een boek dat langzaam maar zeker steeds steviger gaat staan. De vier verhalen zijn vlot gecomponeerd en vragen niet veel inspanning. Dat zet de lezer in eerste instantie wat op het verkeerde been, want niets laat vermoeden dat er een dubbele bodem in zit die pas later duidelijk wordt. Lezers die na een of twee verhalen overwegen om af te haken omdat de verhalen te vrijblijvend aanvoelen, dreigen de beloning mis te lopen.

Mensen zijn op seks beluste dieren. Hazenberg heeft daar gebruik van gemaakt. Het is precies die drift die de basis van de plot vormt ook. De erg expliciet en weinig subtiel beschreven seksuele handelingen hadden wat gematigder gemogen. Dit boek heeft dat soort voyeurisme niet nodig. Dit is geen platte tv, en lezers zijn intelligent genoeg om de kracht van suggestie te begrijpen. Maar dit is dan ook het enige minpuntje in een verder zeer origineel en doordacht boek.