Iedereen verdacht

Marlen Visser schreef beroepshalve zakelijke teksten toen ze eind 2011 haar kwaliteiten als fictieschrijver besloot uit te testen, en ze aan een eerste thriller begon. Die werd nooit uitgegeven, maar met kortere verhalen voor schrijfwedstrijden won ze meermaals een publicatie, en uiteindelijk debuteerde ze in 2015 met de thriller Stem!. Met dat boek stak ze het jaar erop meteen een nominatie voor de Schaduwprijs op zak. Na Meesterdeal en de Storytel Original getiteld Latte Macchiato (een luisterboek in tien afleveringen is dat), volgt nu Noodlot, haar eerste thriller bij uitgeverij Prometheus.

Journaliste Evy heeft dringend behoefte aan een sterk verhaal, want de krantenverkoop gaat slecht en dat betekent onvermijdelijk dat journalisten op straat zullen komen te staan. Toevallig heeft ze een oom die in Vierschoten woont, een dorp met maar één postcode. De hoofdprijs van de Postcodeloterij viel daar enkele maanden geleden, wat betekent dat het hele dorp meteen in een kamp winnaars en een kamp verliezers verdeeld werd. Het lijkt haar wel wat om daar een artikel over te maken. Ze ontdekt al snel dat er diepe wonden in het dorp geslagen zijn, maar die hebben meer te maken met iets dat een drietal jaar geleden gebeurde, dan met de Postcodekanjer.

Visser vangt mysterieus aan, met een auto-ongeluk waar Evy als eerste bij aanwezig is. Daarna koppelt de schrijfster terug naar drie maanden eerder, wanneer Vierschoten door de Postcodeloterij op zijn kop wordt gezet. Zo krijgt de lezer een spannend begin mee, maar ook voldoende achtergrond voor wat volgt. Evy maakt in het dorp kennis met winnaars en verliezers, en hierbij komt het werkelijke probleem van het dorp langzamerhand naar de oppervlakte. De ene inwoner is vijandig, de andere vriendelijk. Maar niets is wat het lijkt en de auteur schept genoeg verwarring om uiteindelijk zo ongeveer iedereen verdacht te maken. Het verhaal doet de lezer voortdurend twijfelen en er zitten ook enkele korte, spannende scènes in, twee ingrediënten die maken dat je deze cocktail aan intriges snel consumeert.

Er zijn wel een aantal mindere punten aan het boek. Zo is hoofdpersonage Evy geen dragende figuur die het verhaal sterker maakt. Haar achtergrond mist pit en voelt gekunsteld aan. Ze heeft wat dingen meegekregen die de schrijfster nodig had voor het verhaal, die als niet altijd even geloofwaardige toevalligheden uit de lucht komen vallen. Vierschoten is gekarikaturiseerd tot een dorp dat overdreven conservatief en ouderwets is. Ideaal om de sfeer van de plot te zetten, maar lastig om serieus te nemen in een eenentwintigste-eeuwse setting. De inwoners zijn bijzonder loslippig en gaan zonder dat daar reden toe is maar al te graag over tot spontane bekentenissen. Hierdoor hoeft Evy al met al maar weinig speurwerk te verrichten en worden enkele potentieel heikele en voor een thriller boeiende onderwerpen te oppervlakkig benaderd. Schrijfster en personages leggen zich te makkelijk bij de gang van zaken neer. Er had wat meer peper in de confrontaties mogen zitten en meer diepgang in de uitwerking.

De auteur zet haar lezers mooi op het verkeerde been en tot aan het eind kan het nog alle kanten uit. De ontknoping zal velen weten te verrassen. Dat betekent echter niet dat hij iedereen zal bevallen. Er schort wat aan, want hij verklaart het gedrag van meerdere personages niet voldoende. Enkele kleinere plotlijnen of wendingen blijven bovendien onverklaard en dat stoort. Sterke en mindere elementen samen maken het boek nog wel voldoende goed om genietbaar te zijn, maar dat 'goed gevonden'-gevoel hou je er niet aan over.