Bijzonder spectaculaire misdaadthriller

Een explosie in het Guggenheim Museum doodt 702 aanwezigen. De FBI wordt op de zaak gezet, maar de omvang ervan doet Brett Kehoe, die de leiding van het Bureau in Manhattan heeft, besluiten om dr. Lucas Page in te schakelen. Page is astrofysicus en werkte ooit voor de FBI, maar kapte ermee nadat hij slachtoffer werd van een explosie waarbij hij een been, een arm en een oog verloor en ook nog verminkt raakte in het aangezicht. Na tien jaar haalde Kehoe hem over om aan een zaak mee te werken, en dat liep bijna fataal af (zie deel één van deze serie: Stad van glas). Desondanks engageert Page zich opnieuw en hij is er vrij snel zeker van dat het niet bij deze ene ontploffing zal blijven. Hij krijgt gelijk. Terwijl de ene aanslag na de andere volgt, slagen Page en de FBI er maar niet in de dader(s) te vinden.

Met de 'Lucas Page'-serie heeft de Canadees Robert Pobi de actiethriller een extra boost gegeven. Zijn hoofdpersonage is een rekenwonder, en is daar zo goed in dat hij op een plaats delict de tijd in zijn hoofd achteruit kan laten lopen en zich de hele ontwikkeling van het gebeuren voor kan stellen. Maar zijn handicaps maken hem ook heel kwetsbaar en eigenzinnig. Die laatste karaktereigenschap heeft hij vast aan zijn schepper te danken, want Pobi is dat ook. Hij laat weinig over zichzelf los, laat zich er slechts zeer zelden toe verleiden om zijn boeken fysiek te promoten en verschuilt zich tijdens de zomer en herfst ergens in een blokhut waar hij geen telefoon, internet of televisie heeft. Ideaal om te schrijven, dat in ieder geval. Hij debuteerde tien jaar geleden en leverde drie standalones achter elkaar af, waarna hij de 'Lucas Page'-serie aanving. Onder druk is het tweede deel hiervan, en verscheen kort voor Pobi met deel één in Frankrijk de prijs won voor beste buitenlandse roman op het Festival Polar de Cognac. Aan de vertaling werd met maar liefst drie mensen gewerkt, te weten Jonas de Vries, Ans van der Graaff en David Orthel.

Pobi’s tweede schiet uit de startblokken met de grootste aanslag sinds 9-11, en de daaruit voortvloeiende spanning wordt nooit meer losgelaten. Lucas Page en de FBI staan onder druk om de zaak op te lossen, en die druk voelt de lezer ook. Omdat het boek verdeeld is in meer dan honderd korte hoofdstukken, ligt het tempo bovendien heel hoog. Een aspect dat die druk en het tempo nog benadrukt, is dat de personages vaak gevat op elkaar reageren met korte, afgebeten zinnen. Gelukkig is Pobi’s schrijfstijl niet gespeend van humor, zodat er toch nog enige luchtigheid te bespeuren valt.

Onder druk kan losstaand gelezen worden, maar het is wel zo dat regelmatig aan het voorgaande boek gerefereerd wordt. De samenstelling van Pages gezin en wat zij samen in een recent verleden doorstaan hebben, wordt meermaals aangehaald maar blijft wat vaag voor wie boek één niet las. Dat schaadt de plot niet, maar meevoelen met het hoofdpersonage en zijn beweegredenen is wellicht iets makkelijker als beide boeken gelezen zijn.

Het boek is spektakelgericht. Er ontploft danig veel in New York, er wordt geschoten, er worden drones ingeschakeld, er is hacking, en meer van dat. Dat klinkt als goedkoop entertainment, en de wat nuchterdere lezer vindt dit ongetwijfeld overdreven. Maar de basis is wel solide en waterdicht. Pobi laat zich niet op fouten betrappen en levert nu al tweemaal op rij degelijk werk af. Op zijn website claimt Pobi dat hij de moderne misdaadthriller geherdefinieerd heeft. Een aanmatigende bewering, maar niet onterecht, want voor fans van het subgenre is dit boek een smulfestijn. De uitdaging waar de auteur zich nu voor gesteld ziet, is dit te overtreffen. Pas in de lente van 2022, wanneer deel drie verschijnt, zullen we weten of hij nog meer troefkaarten in zijn mouw heeft zitten.