Dun, maar toch spannend en degelijk uitgewerkt

Hij draaide zich om, maar kon zich er niet van weerhouden een laatste opmerking te maken. ‘Ik voorzie een grote toekomst voor jou.’  

Profetische woorden van inspecteur Whittaker aan het adres van een achttienjarige Helen Grace die dan bezig is aan haar opleiding bij de politie-academie. Want zover keert M.J. Arlidge terug in de tijd met deze dunne novelle die drie maanden lang gratis werd uitgedeeld aan wie een volwaardig boek van Arlidge kocht. Ondertussen is het papieren boek alweer niet meer te verkrijgen. Hier en daar duikt het al tweedehands op voor hoge bedragen, wat iets zegt over hoe gewild Arlidges boeken nog steeds zijn. Maar omdat het e-book voor nog geen euro te verkrijgen is, hoeft geen enkele fan zich in financiële bochten te wringen om dit boek toch te kunnen lezen.  

Schuitje varen speelt zich af in een periode waarin mobiele telefoons en even snel iets googelen helemaal nog niet aan de orde zijn. Helen Grace is nog een jonge bakvis die net het leven van de volwassenen binnenstapt en stage loopt bij de verkeerspolitie. Wat zich afspeelt in Iene Miene Mutte is nog verre toekomstmuziek. Maar let op, Arlidge veronderstelt wel dat de lezer ervan op de hoogte is want hij maakt in deze novelle volop gebruik van de gebeurtenissen uit dat boek. Wie nooit eerder iets van Arlidge las, moet daarom absoluut minstens Iene Miene Mutte lezen vooraleer zich aan Schuitje varen te wagen. Het verpest Iene Miene Mutte als je dat niet doet. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van Alles in de wind, een andere novelle die zich nog een paar jaar eerder in de tijd afspeelt een ook recent als e-book in het Nederlands uitkwam.  

Alhoewel Helen Grace bij de verkeerspolitie zit, ontdekt ze al snel dat een dodelijk verkeersongeluk  niet is wat het lijkt. Zij vermoedt meteen een misdaad en zet haar vastberadenheid in om de waarheid te achterhalen, waardoor ze in conflict komt met haar baas. De afdeling waar ze stage loopt, is bovendien nog niet klaar voor politievrouwen en werkt niet bepaald mee. Maar Grace komt toch erg snel op het juiste spoor en dat is natuurlijk nodig. De novelle is dun en verdraagt daarom geen lange inleiding. Ook andere hindernissen die Grace normaal de nodige moeite kosten, worden deze keer opvallend soepel genomen. Zo evolueert zij in minder dan twee uurtjes leestijd van een groentje naar een agente met een grote toekomst voor zich.  

Waarom vindt Arlidge het nodig om deze dunne novelles te produceren? Op die vraag gaf de schrijver het antwoord al enkele malen in interviews. Alhoewel hij een veelschrijver is die twee Helen Grace-boeken per jaar aflevert, blijven de fans vragen om meer, zo zegt hij. Die dunne tussendoortjes zouden zoethoudertjes zijn. Ook iemand als Karin Slaughter bedient zich al een tijdje van dunne novelles en deze twee schrijvers zijn lang niet de enigen die af en toe een kort verhaal afleveren om de fans alert te houden. Sommige schrijvers vragen er geld voor, anderen plaatsen ze op hun website waar ze gratis te lezen zijn. Ook Stephen King plaatste heel recent nog een gratis verhaal op zijn website.

Over de vraag of deze novelles ook goed zijn, zijn de meningen verdeeld. Wat Schuitje varen betreft kan de lezer echter gerust zijn. Het verhaal is helemaal uitgewerkt en er gebeurt meer in dan je op basis van het aantal bladzijden zou verwachten. Grace is nog wat onzeker maar vertoont al de eerste trekken van vastberadenheid, en wat ze als kind te verwerken kreeg, wordt door Arlidge gebruikt om haar personage ook in dit boek volume te geven. De plot schiet razendsnel vooruit en bevat de nodige ingrediënten die een goede politiethriller typeren: een conflict met een meerdere, wat speurneuzerij, een onverwachtse twist en een late spanningsboog die je tot het eind aan het boek gekluisterd houdt. Dun, maar toch heel degelijk.