Wat een prachtig verhaal!

Amsterdam 1942: Joden worden gedeporteerd of moeten onderduiken. Zo ook de Joodse Rachel die met hulp van Gijs Zijlstra de stad kan verlaten. Zullen ze elkaar nog ooit zien en krijgt Rachel de kans om Gijs te bedanken voor het ultieme kado?

Amsterdam 2013: Kyra heeft een burn-out en werkt aan haar herstel, om van haar bank af te komen en zich nuttig te voelen wordt ze als vrijwilliger, buddy van de hoogbejaarde, alleenstaande meneer Zijlstra. Het begint met wandelen in de buurt en kennismaken met elkaars leven maar al snel wordt het een reis terug in de tijd en een zoektocht naar zowel herinneringen als verloren personen.

Vanaf de allereerste bladzijde tot het verrassende einde, wordt je als lezer meegezogen in dit verhaal, door de geweldige manier van schrijven van Aline van Wijnen lopen heden en verleden in een vloeiende lijn door elkaar. Het verhaal blijft boeien en je wil weten hoe het de hoofdpersonages vergaat. Ik kon tenminste niet stoppen met lezen!
En nu 1 dag later ben ik nog steeds onder de indruk.

Het is een verhaal waarvan je zou denken dat het over de oorlog gaat, dat is ook zo! Opnieuw heb ik gelezen hoe gruwelijk zeker voor Joodse mensen de oorlog is geweest.
Maar het is ook een verhaal over liefde, vriendschap, lef, eenzaamheid, keuzes maken, egoïsme, vertrouwen en verlies.
Het is het verhaal van Rachel, Gijs en Kyra maar staat voor zoveel meer.
Aline: dit verhaal moest zeker vertelt worden en ben zeer vereerd dit ik jou dat zetje daartoe gegeven heb.