Een gehuchtje in Drenthe

Langzaamaan leer je de bewoners van het streekje kennen, een gehucht ergens in Drenthe. Ze komen één voor één in korte etappes voorbij.. De wandelaar wandelt er tussendoor, verstrikt in z’n eigen angsten.
Niets menselijks is hun vreemd, ieder huisje het eigen kruisje. De verschillende levens ontvouwen zich in de korte hoofdstukken. Vloeien hier en daar in elkaar over.
Hoe men zich staande houdt in het leven, hun leven.
De oude boer die zich schuldbewust kapot spit op z’n akker, de twee zussen uit de stad die ruziënd naar hem gluren en mijmeren over een wijnplantage of iets met schapen..
Een zorgelijke doktersassistente die haar dochter kwijt lijkt, een pasverhuisde vrouw op leeftijd.. Goudvis die het gemaakt heeft maar doodongelukkig op z’n paard rondhobbelt.
Eigenlijk zijn alle personages eenzaam.. Ze worstelen met het leven.. Alle bewoners zijn nogal op zichzelf, in zichzelf met hun zorgen.
Het is knap geschreven, fijnzinnig, poëtisch.. zacht.. , op een gegeven moment lijk je zelf deel uit te maken van deze kleine gemeenschap.. Misschien kan ik Iris helpen met haar boekenkasten, een spelletje doen met Duif, en voorkomen dat Goudvis op Wim gaat rijden.
Zelfs de gedachten van het paard worden wij gewaar.
Een wonderbaarlijk maar mooi geheel is dit. In slechts 158 bladzijdes.