Interessant maar niet echt spannend

De schrijver Alan Furst wordt aangeprezen als een van de beste hedendaagse schrijvers van spionnenromans. En alhoewel dit boek een goede kijk geeft op het verzet in bezet Parijs in de Tweede Wereldoorlog wil het niet echt spannend worden.
Het boek gaat over de verzetsgroep van Mathieu, een enigszins mysterieuze man die met zijn verzetsgroep gestrande Engelse piloten vanuit Vichy-Frankrijk in veiligheid brengt zodat zij weer terug kunnen naar Engeland.
Wat het boek goed doet is een beeld schetsen van het Parijs uit de tijd. Wat niet meer bruiste en waar de uitgaansgelegenheden overgenomen waren door aldaar gelegerde Duitsers. Maar waar in de duisternis dappere inwoners verzet pleegden en ervoor zorgden dat de nazi's niet helemaal het Parijs waar zij zo van hielden over namen. Een mengelmoes van gewone Parijzenaars en excentrieke inwoners die met gevaar voor eigen leven deden wat ze konden. Daartegenover de Duitsers die het niet konden verkroppen dat in het Vichy- Frankrijk dat met hun mee zou moeten werken, nog zoveel sabotage was. Dat kat- en muisspel is mooi beschreven, maar het blijft meer een geschiedenisles dan een spannend boek.