Liefdevol relaas over grootouders

Dit is het derde deel uit een zesluik van Joachim Meyerhof. Toch is dit boek ook prima losstaand te lezen.
Het gaat over de jaren dat de auteur bij zijn grootouders verbleef toen hij op de toneelschool in München zat.
Deze grootouders, een oud-actrice en diva en een grootvader die zijn hele leven de nieuwe Hermann genoemd wordt ( de oude is overleden) houden er een strict leven op na, gelardeerd met heel veel alcohol. Maar toch bieden ze hun kleinzoon in hun grote huis de houvast die hij nodig heeft.
Joachim is tot zijn verrassing aangenomen op de toneelschool, maar is eigenlijk doodsbang voor acteren en het zich laten zien. Niet gek als je beseft dat hij eigenlijk op de vlucht is voor zichzelf, voor de leegte in zijn leven. Mede veroorzaakt door het overlijden van zijn middelste broer.
Meyerhoff heeft het talent om met humor te schrijven en tegelijkertijd een heel liefdevol portret van zijn grootouders te schetsen. Het deel over de toneelschool komt iets minder goed uit de verf, daar blijft de schrijver toch iets teveel de observant van zijn eigen leven. Dat is jammer want daardoor raakt dit deel van het boek je als lezer toch minder.