Hardop lachen en tegelijkertijd ontroerd worden, dat bereiken niet veel schrijvers

Schrijver Graeme Simsion verstaat de kunst van een buitenbeentje een mens van vlees en bloed te maken waar je veel sympathie voor voelt.
Hoofdpersoon Don Tillman heeft een vorm van autisme en beleeft de wereld daardoor anders. Net als in het eerste deel van deze serie, het Rosie Effect, reis je mee in het hoofd van deze intelligente man met zijn eigen sociale normen.
Hij en Rosie zijn getrouwd en naar New York verhuisd, waar zij onverwacht zwanger blijkt te zijn. Waar Rosie graag op een roze wolk zou willen zitten maakt Dons hoofd overuren en slaat hij enorm in de overdrive om zich voor te bereiden. Dat levert hilarische situaties op. De wat oudere agent die aan Don vraagt of hij inderdaad succes met de misdaadbestrijding heeft gezegd tegen een collega in een park waar Don 'verdacht' gedrag vertoont zie je zo voor je. Het blijkt een sleutelscene in dit boek dat opnieuw van misverstanden aan elkaar hangt.
Maar bovenal voel je dat Don een prima vent is, het is een ode aan de buitenbeentjes, aan de mensen die misschien niet altijd begrepen worden maar die de wereld mooier kleuren. En dit deel voelt ook als een ode aan mannenvriendschap, waar iedereen zijn eigen eigenaardigheden heeft, wat er juist voor zorgt dat ze een mooie band ontwikkelen. Het boek laat je lachen, het ontroert en het laat je nadenken over hoe je zelf omgaat met mensen die iets anders in elkaar zitten. En als een boek dat allemaal doet, dan is het een aanrader.