Lezersrecensie
Een naïeve politicus met mazzel ! ★★★1/2
Een politicus die buiten de lijntjes kleurt, al is het omwille van de liefde, trekt altijd de aandacht van journalisten en schrijvers. Als je, zoals Robert Harris, het genre van de historische fictie omarmt, kan je bovendien de grenzen van de realiteit wat oprekken en je lezers een genietbaar verhaal aanbieden.
EEN GLIBBERIG PAD
In 'Afgrond' staat de Engelse oud-Premier H.H. Asquith centraal. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog zijn de zorgen van de natie groot. Terwijl de Minister van Marine, Winston Churchill, de messen scherpt, wikt en weegt de zachtmoedige Asquith de laatste kansen op het afwenden van een bloedige confrontatie. Om de aanhoudende druk wat te verlichten onderhoudt hij een intense briefwisseling met zijn verboden liefde Lady Venetia Stanley, een intelligente vrouw met belangstelling voor politiek. In de veronderstelling dat de inhoud van de niet-ondertekende correspondentie onder vier ogen zou blijven, deelt hij vertrouwelijke en soms zelfs geheime informatie. Maar dat is buiten de argusogen van de geheime dienst gerekend!
De net aangeworven brigadier-rechercheur Paul Deemer, een nauwgezette en vasthoudende jonge man, wordt belast met het dossier Asquith-Stanley. Omdat je niet in de ziel van dit - overigens fictieve - personage kunt kijken, vraag je je af of hij er wel één heeft. Tussen hem en zijn broer, die aan het Frans-Duitse front zijn leven waagt, is er geen warmte. Later, wanneer ook hij een zwak krijgt voor de charmante persoonlijkheid van Venetia, vang je iets van innerlijke bewogenheid op. Maar misschien zou je die houding ook plichtsbesef kunnen noemen. Als hij werkt, lijkt hij iemand te zijn van 'Befehl ist Befehl', een griezelige eigenschap!
DE TIJD VAN TOEN
Toch valt er ook wel iets te glimlachen. De efficiënte maar gedateerde manier van het onderscheppen van de brieven zegt alles over de onvoorstelbare technische en technologische innovaties die in iets meer dan honderd jaar onze maatschappij een heel nieuwe identiteit gegeven hebben. Terwijl Deemer op het postkantoor briefomslagen open stoomt en met lijm weer dicht plakt, begeven hedendaagse rechercheurs zich op het terrein van afluisterpraktijken, hacking en het decoderen van versleutelde berichten.
Wie Robert Harris kent, weet dat hij veel couleur locale mag verwachten. In het Londen van een eeuw geleden ging er geen heer de straat op zonder een kaasbolletje of zelfs een hoge hoed op het hoofd. In huizen met livreiknechten dineerden de adellijke families, door de week en zonder gasten, in avondkleding. En blijkbaar was de hogere klasse gecharmeerd van exotische huisdieren. Op het landgoed van de Stanley's in Wales hield Lady Venetia... een pinguïn. Je mag raden wat er in de hete zomer (geresearcht!) van 1914 met de vetgans gebeurde!
EEN BEETJE VLUCHTIG
Vergeleken met 'Pompeii' en de 'Cicero-trilogie' is 'Afgrond' wat minder compact en beklijvend. De antieke watermeester en de Romeinse voorvechter van de rechtsstaat zijn uitzonderlijke persoonlijkheden. Dat kun je niet zeggen van Eerste Minister Asquith en Lady Stanley. Hen zou je verdienstelijke burgers kunnen noemen.
Bovendien bieden hun kortstondige ontmoetingen weinig ruimte voor psychologische ontwikkeling. Het veelvoud aan liefdesbrieven die bijna kopieën van elkaar zijn, creëert eerder eentonigheid en remt de handeling af. The Prime's obsessieve band met Venetia zou in een sterke roman tot de ondergang van het personage leiden. Maar omdat Robert Harris trouw wilde zijn aan de historische feiten, kon er geen sprake zijn van een glijdende schaal. Over de ware toedracht schrijft historicus Stephen Koss dat Asquith 'was always able to divide his public and private lives into separate compartments'. Het niet in elkaar vloeien van het hoofdplot en de achtergrondlijn met spionnenjager Deemer is een onvermijdelijk gevolg van Harris' keuze voor authenticiteit. In dit boek houdt de non fictie het romangehalte in een houdgreep!
IEDER ZIJN WATERLOO
Zou de keuze voor de flamboyante en soms onbezonnen Winston Churchill een dynamischer verhaal hebben opgeleverd? Hij werd niet voor niets 'de would-be Napoleon' genoemd! Zijn Waterloo heet Gallipoli...
De zwanenzang van Eerste Minister Asquith daarentegen heeft alles te maken met het gegeven 'hoge bomen vangen veel wind'. In politieke taal heet dat 'eindverantwoordelijkheid'!
Lees meer op https://inktkoelie.blogspot.com/
EEN GLIBBERIG PAD
In 'Afgrond' staat de Engelse oud-Premier H.H. Asquith centraal. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog zijn de zorgen van de natie groot. Terwijl de Minister van Marine, Winston Churchill, de messen scherpt, wikt en weegt de zachtmoedige Asquith de laatste kansen op het afwenden van een bloedige confrontatie. Om de aanhoudende druk wat te verlichten onderhoudt hij een intense briefwisseling met zijn verboden liefde Lady Venetia Stanley, een intelligente vrouw met belangstelling voor politiek. In de veronderstelling dat de inhoud van de niet-ondertekende correspondentie onder vier ogen zou blijven, deelt hij vertrouwelijke en soms zelfs geheime informatie. Maar dat is buiten de argusogen van de geheime dienst gerekend!
De net aangeworven brigadier-rechercheur Paul Deemer, een nauwgezette en vasthoudende jonge man, wordt belast met het dossier Asquith-Stanley. Omdat je niet in de ziel van dit - overigens fictieve - personage kunt kijken, vraag je je af of hij er wel één heeft. Tussen hem en zijn broer, die aan het Frans-Duitse front zijn leven waagt, is er geen warmte. Later, wanneer ook hij een zwak krijgt voor de charmante persoonlijkheid van Venetia, vang je iets van innerlijke bewogenheid op. Maar misschien zou je die houding ook plichtsbesef kunnen noemen. Als hij werkt, lijkt hij iemand te zijn van 'Befehl ist Befehl', een griezelige eigenschap!
DE TIJD VAN TOEN
Toch valt er ook wel iets te glimlachen. De efficiënte maar gedateerde manier van het onderscheppen van de brieven zegt alles over de onvoorstelbare technische en technologische innovaties die in iets meer dan honderd jaar onze maatschappij een heel nieuwe identiteit gegeven hebben. Terwijl Deemer op het postkantoor briefomslagen open stoomt en met lijm weer dicht plakt, begeven hedendaagse rechercheurs zich op het terrein van afluisterpraktijken, hacking en het decoderen van versleutelde berichten.
Wie Robert Harris kent, weet dat hij veel couleur locale mag verwachten. In het Londen van een eeuw geleden ging er geen heer de straat op zonder een kaasbolletje of zelfs een hoge hoed op het hoofd. In huizen met livreiknechten dineerden de adellijke families, door de week en zonder gasten, in avondkleding. En blijkbaar was de hogere klasse gecharmeerd van exotische huisdieren. Op het landgoed van de Stanley's in Wales hield Lady Venetia... een pinguïn. Je mag raden wat er in de hete zomer (geresearcht!) van 1914 met de vetgans gebeurde!
EEN BEETJE VLUCHTIG
Vergeleken met 'Pompeii' en de 'Cicero-trilogie' is 'Afgrond' wat minder compact en beklijvend. De antieke watermeester en de Romeinse voorvechter van de rechtsstaat zijn uitzonderlijke persoonlijkheden. Dat kun je niet zeggen van Eerste Minister Asquith en Lady Stanley. Hen zou je verdienstelijke burgers kunnen noemen.
Bovendien bieden hun kortstondige ontmoetingen weinig ruimte voor psychologische ontwikkeling. Het veelvoud aan liefdesbrieven die bijna kopieën van elkaar zijn, creëert eerder eentonigheid en remt de handeling af. The Prime's obsessieve band met Venetia zou in een sterke roman tot de ondergang van het personage leiden. Maar omdat Robert Harris trouw wilde zijn aan de historische feiten, kon er geen sprake zijn van een glijdende schaal. Over de ware toedracht schrijft historicus Stephen Koss dat Asquith 'was always able to divide his public and private lives into separate compartments'. Het niet in elkaar vloeien van het hoofdplot en de achtergrondlijn met spionnenjager Deemer is een onvermijdelijk gevolg van Harris' keuze voor authenticiteit. In dit boek houdt de non fictie het romangehalte in een houdgreep!
IEDER ZIJN WATERLOO
Zou de keuze voor de flamboyante en soms onbezonnen Winston Churchill een dynamischer verhaal hebben opgeleverd? Hij werd niet voor niets 'de would-be Napoleon' genoemd! Zijn Waterloo heet Gallipoli...
De zwanenzang van Eerste Minister Asquith daarentegen heeft alles te maken met het gegeven 'hoge bomen vangen veel wind'. In politieke taal heet dat 'eindverantwoordelijkheid'!
Lees meer op https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie