Lezersrecensie
Alles voor de dynastie ! ★★★★1/2
Voor alle duidelijkheid: dit verhaal gaat over de 17de eeuwse freule Amalia van Solms die huwde met prins Frederik Hendrik van Oranje en zo haar stempel kon drukken op het Haagse Hof van de stadhouder. De Nederlandse kroonprinses deelt alleen haar naam en iets van haar bloed met haar.
MACHTSBEWUSTE AMALIA
De overlevering heeft de Duitse gravin een pittig, ambitieus imago toebedeeld waarbij vriendschappen ondergeschikt zijn aan dynastieke doelstellingen. Bij dat laatste moet je je een sluwe huwelijkspolitiek voorstellen en het zich toeëigenen van taken die in die tijd niet vanzelfsprekend waren voor vrouwen. Die sturende natuur wordt door Marianne en Theo Hoogstraaten perfect in beeld gebracht! Als je hun andere historische fictie gelezen hebt, dan weet je dat dit auteurspaar zeer veel zorg besteedt aan research.
Omdat historische verhalen altijd om een context vragen, krijg je inzicht in de delicate relatie tussen de stadhouder(s) en de Staten van Holland, een bestuurscollege dat ging over financiën, defensie en de benoeming van de stadhouder. Hoewel deze laatste invloedrijk kon zijn als legeraanvoerder, voelde hij zich toch een dienaar van de Staten. Om haar nageslacht onderdanigheid te besparen, heeft de eerzuchtige Amalia er alles aan gedaan om haar kinderen te koppelen aan Europese dynastieën, waaronder het Engelse koningshuis. Meer status, meer macht en minder bemoeienis van burgers, daar ging het haar om. De tijd was nog niet rijp voor een constitutionele monarchie!
TAALDIRIGENTEN
Taal en stijl zijn de instrumenten van schrijvers. In 'Amalia's erfenis' wordt dit literaire gereedschap voortreffelijk gehanteerd. De dialogen swingen, de protocollaire taal wisselt op een vanzelfsprekende manier af met informele communicatie. Gesprekken tussen familieleden verhullen bovendien de onderlinge meningsverschillen niet. Dat zorgt voor vinnige, geloofwaardige personages die zich thuis voelen op gala-avonden, bij een koninklijk bezoek of de ontvangst van gezanten maar ook harde klappen te verwerken krijgen.
NATUURLIJKE SCHOONHEID !
De vrouw die door haar eigenzinnige persoonlijkheid boven haar functie uitsteeg, werd natuurlijk meermaals geportretteerd. Antoon van Dyck, Rembrandt en (volgens dit boek) Rubens kregen die prestigieuze opdracht. Maar of deze afbeeldingen de reputatie van Amalia als opvallend mooie vrouw bevestigen... is zeer de vraag. Vooral als je weet dat schilders hun opdrachtgevers graag een beetje vleiden. Hetzelfde zou je trouwens kunnen zeggen over de begeerde prins Frederik Hendrik. Voor hem geldt wellicht dat macht erotiseert!
MACHTSBEWUSTE AMALIA
De overlevering heeft de Duitse gravin een pittig, ambitieus imago toebedeeld waarbij vriendschappen ondergeschikt zijn aan dynastieke doelstellingen. Bij dat laatste moet je je een sluwe huwelijkspolitiek voorstellen en het zich toeëigenen van taken die in die tijd niet vanzelfsprekend waren voor vrouwen. Die sturende natuur wordt door Marianne en Theo Hoogstraaten perfect in beeld gebracht! Als je hun andere historische fictie gelezen hebt, dan weet je dat dit auteurspaar zeer veel zorg besteedt aan research.
Omdat historische verhalen altijd om een context vragen, krijg je inzicht in de delicate relatie tussen de stadhouder(s) en de Staten van Holland, een bestuurscollege dat ging over financiën, defensie en de benoeming van de stadhouder. Hoewel deze laatste invloedrijk kon zijn als legeraanvoerder, voelde hij zich toch een dienaar van de Staten. Om haar nageslacht onderdanigheid te besparen, heeft de eerzuchtige Amalia er alles aan gedaan om haar kinderen te koppelen aan Europese dynastieën, waaronder het Engelse koningshuis. Meer status, meer macht en minder bemoeienis van burgers, daar ging het haar om. De tijd was nog niet rijp voor een constitutionele monarchie!
TAALDIRIGENTEN
Taal en stijl zijn de instrumenten van schrijvers. In 'Amalia's erfenis' wordt dit literaire gereedschap voortreffelijk gehanteerd. De dialogen swingen, de protocollaire taal wisselt op een vanzelfsprekende manier af met informele communicatie. Gesprekken tussen familieleden verhullen bovendien de onderlinge meningsverschillen niet. Dat zorgt voor vinnige, geloofwaardige personages die zich thuis voelen op gala-avonden, bij een koninklijk bezoek of de ontvangst van gezanten maar ook harde klappen te verwerken krijgen.
NATUURLIJKE SCHOONHEID !
De vrouw die door haar eigenzinnige persoonlijkheid boven haar functie uitsteeg, werd natuurlijk meermaals geportretteerd. Antoon van Dyck, Rembrandt en (volgens dit boek) Rubens kregen die prestigieuze opdracht. Maar of deze afbeeldingen de reputatie van Amalia als opvallend mooie vrouw bevestigen... is zeer de vraag. Vooral als je weet dat schilders hun opdrachtgevers graag een beetje vleiden. Hetzelfde zou je trouwens kunnen zeggen over de begeerde prins Frederik Hendrik. Voor hem geldt wellicht dat macht erotiseert!
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van maryse
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
