Lezersrecensie
Twee meiden met grote dromen !
Als rechercheur Jennie Whitmore de leiding krijgt over het onderzoek naar de moord op haar boezemvriendin Hannah, zo'n dertig jaar geleden, moet ze hard haar best doen om emoties en nuchterheid van elkaar te scheiden. Hoe dieper ze in het onderzoek geraakt, hoe heftiger de feiten die het dossier stofferen. Haar geloof in anderen krijgt een flinke dreun!
PRESTEREN ONDER DRUK
Jennie beseft dat 'als ze dit onderzoek tot het eind toe wil blijven leiden, ze zich zal moeten wapenen'! Ook tegenover haar chef die grote moeite heeft met het gedeelde (school)verleden van de rechercheur en het slachtoffer. Toch is Jennie van onschatbare waarde omdat haar herinneringen aan de tijd voor de moord haar in staat stellen onwaarheden te ontdekken in de verhalen van de getuigen.
'De laatste steen' is een whodunit die opgebouwd is uit het voortschrijdend inzicht van de speurders. In een wat kale maar functionele taal neemt M.J. Arlidge je mee in een gedegen maar niet erg beklijvend plot. Deze auteur met naam en faam is geen begenadigd verteller. Een beetje kort door de bocht gezegd: een verhaal is meer dan een constructie! Met andere woorden, de structuur dringt zich een weg doorheen de fictie. Jammer dat het groot aantal verhoren en bijbehorende beschouwingen aan de wijdlopige kant zijn en de vaart uit de literaire handeling halen. Toch zorgt het slotakkoord voor een pluim op de hoed van de schrijver! Als een gruwelijk einde ook mooi en ontroerend kan zijn, dan is de ontknoping van 'De laatste steen' daar een voorbeeld van!
WAAR HET ECHT OM GAAT
Als je afstand neemt zie je dat het ook een boek is over verloren dromen, ideaalbeelden die struikelen over de grens tussen jong zijn en volwassen worden. Hannah en Jennie wilden naar Londen vertrekken om het helemaal te gaan maken in de wereld van de modellen en de fotografie. Hannah was beeldschoon en Jennie kon met haar camera schoonheid creëren. Het ene meisje werd ingehaald door de tijd, het andere was niet sterk genoeg om de stap alleen te zetten. Dertig jaar later kan Jennie de schuldige(n) laten boeten en zichzelf verlossen van een deel van haar wroeging. Een hartsvriendin hoor je immers te beschermen! Omdat de fotografiedroom niet is doorgegaan kan Jennie nu zorgen voor gerechtigheid!
PRESTEREN ONDER DRUK
Jennie beseft dat 'als ze dit onderzoek tot het eind toe wil blijven leiden, ze zich zal moeten wapenen'! Ook tegenover haar chef die grote moeite heeft met het gedeelde (school)verleden van de rechercheur en het slachtoffer. Toch is Jennie van onschatbare waarde omdat haar herinneringen aan de tijd voor de moord haar in staat stellen onwaarheden te ontdekken in de verhalen van de getuigen.
'De laatste steen' is een whodunit die opgebouwd is uit het voortschrijdend inzicht van de speurders. In een wat kale maar functionele taal neemt M.J. Arlidge je mee in een gedegen maar niet erg beklijvend plot. Deze auteur met naam en faam is geen begenadigd verteller. Een beetje kort door de bocht gezegd: een verhaal is meer dan een constructie! Met andere woorden, de structuur dringt zich een weg doorheen de fictie. Jammer dat het groot aantal verhoren en bijbehorende beschouwingen aan de wijdlopige kant zijn en de vaart uit de literaire handeling halen. Toch zorgt het slotakkoord voor een pluim op de hoed van de schrijver! Als een gruwelijk einde ook mooi en ontroerend kan zijn, dan is de ontknoping van 'De laatste steen' daar een voorbeeld van!
WAAR HET ECHT OM GAAT
Als je afstand neemt zie je dat het ook een boek is over verloren dromen, ideaalbeelden die struikelen over de grens tussen jong zijn en volwassen worden. Hannah en Jennie wilden naar Londen vertrekken om het helemaal te gaan maken in de wereld van de modellen en de fotografie. Hannah was beeldschoon en Jennie kon met haar camera schoonheid creëren. Het ene meisje werd ingehaald door de tijd, het andere was niet sterk genoeg om de stap alleen te zetten. Dertig jaar later kan Jennie de schuldige(n) laten boeten en zichzelf verlossen van een deel van haar wroeging. Een hartsvriendin hoor je immers te beschermen! Omdat de fotografiedroom niet is doorgegaan kan Jennie nu zorgen voor gerechtigheid!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van maryse
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
