Iets te breedsprakerige taalfinesse ! ★★★1/2

Omdat VPRO Boeken 'Een helpende hand' van Celia Dale opnam in de rubriek 'Twaalf boeken voor een zinderende zomer', was mijn belangstelling voor deze publicatie uit 1966 gewekt.

VAKANTIEPLAN
In dit verhaal figureert een kleinburgerlijk echtpaar uit Sussex dat de buitenwereld een keurige façade van Britse beleefdheid voorhoudt. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het leven van Mai en Josh Evans gestuurd wordt door een nietsontziende graaicultuur. De oude dame die het stel op vakantie aan de Adriatische Zee ontmoet, wordt meteen tot doelwit en slachtoffer gemaakt. Nadat Cynthie, onder lichte druk, bij hen is ingetrokken, kan ze niet meer ontsnappen aan hun listig, manipulatief plan. Of toch...? Als een Italiaans kamermeisje plots aan hun deur staat, hebben Mai en Josh niet meer alle touwtjes in handen.

TIJDSBEELD
Hoewel het boek niet gedateerd is, krijg je natuurlijk wel typerende gewoonten en situaties uit de jaren '60 mee. Toen ging je je pensioenuitkering op het postkantoor halen, maakte je een plakboek om herinneringen vast te leggen, werd er veel gehandwerkt om de vrije tijd te vullen en was het begrip 'consument' na enkele zuinige decennia een nieuwigheid. Het inkleuren van deze jaren draagt uiteraard bij aan het leesplezier.

ROMANTECHNIEK
Taal en stijl heeft Celia Dale zeker in de vingers. In het verbaal om de tuin leiden van hun opponenten slaagt het criminele stel met verve! Ze hebben ook bewezen dat bij een geplande moord geen bloed hoeft te vloeien en verdachte omstandigheden vermeden kunnen worden. Toch is dit boek een product van het trage ritme dat bij het leven in de jaren '60 hoort. Niet dat langzaam per definitie slecht is. Vaak is het dat niet behalve als je een roman schrijft met een grote rem op de voortgang van de handeling. In 'Een helpende hand' worden de ontwikkelingen zéér breed uitgesponnen. Daarom zal niet iedereen van dit verhaal kunnen genieten. Zelfs VPRO Boeken kan niet in de geest van elke lezer kruipen;-).

En als je dit plot in de handen van Freida McFadden zou leggen, dan zou het Italiaanse meisje vast een dominantere rol krijgen en voor een beslissende wending zorgen. Daar zou het vrij povere slotakkoord van dit verhaal zijn voordeel mee doen. Het is duidelijk dat het genre van de psychologische thriller een blij makende ontwikkeling heeft doorgemaakt!

WIE IS DE BESTE?
Omdat Ruth Rendell zich bij leven enthousiast heeft uitgelaten over deze collega, dringt een vergelijking tussen beiden zich op. En dan moet je toch vaststellen dat Rendell de koningin is van de vlijmscherp getekende personages die uitblinken in gewiekstheid en het putten uit de meest duistere laag van hun ziel!