Lezersrecensie
De bestorming van de apenrots !
Als je fan bent van Esther Verhoef, dan wil je geen enkel boek van haar missen! Sterker nog, je kunt niet wachten tot de publicatiedag van haar nieuwste thriller op je kalender verschijnt. Toch is het ook voor een doorwinterde auteur niet eenvoudig om de lezer telkens omver te blazen.
OOK EEN FUIK HEEFT EEN UITGANG !
In de sterke openingsscène van 'Het huis met de palm' kom je in de gruwel van een onderbemand Frans ziekenhuis terecht zonder kans op zachte handen die pijn en dood zouden moeten bemoederen. De auteur creëert hier een bijna-dystopische samenleving. Omdat de zorgende handen en woorden van medepatiënt Sophie komen, laat de Nederlands-Normandische Ellis zich overhalen tot een herstelperiode bij haar thuis op het platteland.
Hoewel de verzwakte en sociaal geïsoleerde Ellis weinig keuze heeft, stapt ze met open ogen in een valkuil. Maar terwijl de andere hoofdpersonages slachtoffer blijven van hun - materieel en/of psychologisch - kansarme jeugd, probeert de dolende Hollandse met haar vechtlust het lot te keren. Daarvoor moet ze niet alleen de strijd aanbinden met Sophie maar ook met een man die veel betere kaarten op tafel kan leggen. Kunnen ook vrouwen de apenrots belegeren?
HET KAN ALTIJD BETER
Wie houdt van een prettig lezend, coherent opgebouwd verhaal met een ononderbroken spanningsboog, zal zich thuis voelen in dit boek. Ben je op zoek naar originaliteit, psychologische diepgang of maatschappelijke draagwijdte, dan kom je hier onvoldoende aan je trekken. Alleen het zijpad naar de wantoestand in de ziekenzorg heeft enig sociaal gewicht.
Dat deze, wat strengere, criteria ook kunnen gelden voor dit genre, bewijzen vooral de Engelstalige collega's zoals de recente debutanten Jo Callaghan en Jeneva Rose maar ook bekendere namen in het rijtje van Freida McFadden, Charlotte Link, BA Paris, Paula Hawkins ('Het blauwe uur'), Robert Harris en de ontroerende Lucy Clark van wie zeer binnenkort (06.05.'25) een nieuwe thriller in vertaling verschijnt. In Nederland denk je bijvoorbeeld aan Hans Faber, Boris Dittrich, Anya Niewierra enz. Deze lijstjes zijn vanzelfsprekend niet volledig.
ENTERTAINMENTGEHALTE
Op de vloeiende, beeldende en krachtige, suggestieve stijl van Esther Verhoef is uiteraard niets aan te merken. Ook haar personages deugen, tenminste in creatieve zin. Bovendien wordt het idee van de gouden munten op een speelse manier gefictionaliseerd. Dat is een mooie vondst! Toch moet je ervan uitgaan dat 'Het huis met de palm' niet aan de verwachtingen van geoefende lezers zal voldoen. Vooral de opvoedingsachtergrond van Sophie en Ellis en het afglijden van partner Anthony bezorgen je een 'déjà vu, déjà entendu' ervaring. Ben je jong of heb je je mens- en wereldbeeld nog lang niet ingevuld, dan biedt dit plot je een pamperende leestijd!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
OOK EEN FUIK HEEFT EEN UITGANG !
In de sterke openingsscène van 'Het huis met de palm' kom je in de gruwel van een onderbemand Frans ziekenhuis terecht zonder kans op zachte handen die pijn en dood zouden moeten bemoederen. De auteur creëert hier een bijna-dystopische samenleving. Omdat de zorgende handen en woorden van medepatiënt Sophie komen, laat de Nederlands-Normandische Ellis zich overhalen tot een herstelperiode bij haar thuis op het platteland.
Hoewel de verzwakte en sociaal geïsoleerde Ellis weinig keuze heeft, stapt ze met open ogen in een valkuil. Maar terwijl de andere hoofdpersonages slachtoffer blijven van hun - materieel en/of psychologisch - kansarme jeugd, probeert de dolende Hollandse met haar vechtlust het lot te keren. Daarvoor moet ze niet alleen de strijd aanbinden met Sophie maar ook met een man die veel betere kaarten op tafel kan leggen. Kunnen ook vrouwen de apenrots belegeren?
HET KAN ALTIJD BETER
Wie houdt van een prettig lezend, coherent opgebouwd verhaal met een ononderbroken spanningsboog, zal zich thuis voelen in dit boek. Ben je op zoek naar originaliteit, psychologische diepgang of maatschappelijke draagwijdte, dan kom je hier onvoldoende aan je trekken. Alleen het zijpad naar de wantoestand in de ziekenzorg heeft enig sociaal gewicht.
Dat deze, wat strengere, criteria ook kunnen gelden voor dit genre, bewijzen vooral de Engelstalige collega's zoals de recente debutanten Jo Callaghan en Jeneva Rose maar ook bekendere namen in het rijtje van Freida McFadden, Charlotte Link, BA Paris, Paula Hawkins ('Het blauwe uur'), Robert Harris en de ontroerende Lucy Clark van wie zeer binnenkort (06.05.'25) een nieuwe thriller in vertaling verschijnt. In Nederland denk je bijvoorbeeld aan Hans Faber, Boris Dittrich, Anya Niewierra enz. Deze lijstjes zijn vanzelfsprekend niet volledig.
ENTERTAINMENTGEHALTE
Op de vloeiende, beeldende en krachtige, suggestieve stijl van Esther Verhoef is uiteraard niets aan te merken. Ook haar personages deugen, tenminste in creatieve zin. Bovendien wordt het idee van de gouden munten op een speelse manier gefictionaliseerd. Dat is een mooie vondst! Toch moet je ervan uitgaan dat 'Het huis met de palm' niet aan de verwachtingen van geoefende lezers zal voldoen. Vooral de opvoedingsachtergrond van Sophie en Ellis en het afglijden van partner Anthony bezorgen je een 'déjà vu, déjà entendu' ervaring. Ben je jong of heb je je mens- en wereldbeeld nog lang niet ingevuld, dan biedt dit plot je een pamperende leestijd!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie
