Lezersrecensie
Verzuurde honingwijn !
Het contrast tussen een familiehuis in het verstilde Norfolk, een landelijke regio in het oosten van Engeland, en zijn tijdelijke bewoners kan groot zijn! Met een bang hart gaan de logés Lana en Ollie er de confrontatie aan met hun tragische verleden. Maar ook in het naburige stadje wonen gekwelde geesten. Zij zitten er niet op te wachten dat indringers hun wonden openhalen of gaan wroeten in hun geheimen.
'Het zomerhuis' is het eerste vertaalde boek van Keri Beevis, zelf een Norfolkse, die tijdens haar schrijfuren een aardige hoeveelheid rode wijn over de tong laat vloeien. Geen paniek! Van bij het begin ervaar je de kracht van haar vertelstem. Ze slaagt erin om de lezer tussen de personages te plaatsen. Al lezend denk je en voel je met hen mee, wil je hen bij elkaar brengen of net behoeden voor elkaar. In je verbeelding neem je zelfs deel aan hun dialogen. En dat een ongelukkige rechtszaak op een wrange manier tussen potentiële geliefden staat, ervaar je als hartbrekend.
DE KUNST VAN HET VERTELLEN
Ook de opbouw van onderhuidse spanning heeft Keri Beevis in de vingers. Hoewel haar personages niet het achterste van hun tong laten zien, wekken ze de indruk dat ze worstelen met een verborgen agenda of onverwerkte emoties die hun relaties met anderen op scherp zetten. Wat lijkt op vriendschap en loyaliteit blijkt uiteindelijk manipulatie en hypocrisie te zijn. In en rond Mead House, het honingwijnhuis¹, smaakt niets meer zoet! Toch leert iemand dat verzuurd wantrouwen niet de juiste houding is!
Hoewel de laatste hoofdstukken erg uitleggerig zijn, is Keri Beevis erin geslaagd om schokkende ervaringen en pijnlijke wrijvingen tussen mensen gedoseerd te vertellen. Afwegen is een voorwaarde voor geloofwaardigheid en leesbetrokkenheid. Met ingehouden adem karakters portretteren is het grootste talent van deze aanwinst voor Nederlandstalige boekenliefhebbers!
¹ Het Engelse woord 'mead' en het Nederlandse woord 'mede' betekenen 'honingwijn'.
'Het zomerhuis' is het eerste vertaalde boek van Keri Beevis, zelf een Norfolkse, die tijdens haar schrijfuren een aardige hoeveelheid rode wijn over de tong laat vloeien. Geen paniek! Van bij het begin ervaar je de kracht van haar vertelstem. Ze slaagt erin om de lezer tussen de personages te plaatsen. Al lezend denk je en voel je met hen mee, wil je hen bij elkaar brengen of net behoeden voor elkaar. In je verbeelding neem je zelfs deel aan hun dialogen. En dat een ongelukkige rechtszaak op een wrange manier tussen potentiële geliefden staat, ervaar je als hartbrekend.
DE KUNST VAN HET VERTELLEN
Ook de opbouw van onderhuidse spanning heeft Keri Beevis in de vingers. Hoewel haar personages niet het achterste van hun tong laten zien, wekken ze de indruk dat ze worstelen met een verborgen agenda of onverwerkte emoties die hun relaties met anderen op scherp zetten. Wat lijkt op vriendschap en loyaliteit blijkt uiteindelijk manipulatie en hypocrisie te zijn. In en rond Mead House, het honingwijnhuis¹, smaakt niets meer zoet! Toch leert iemand dat verzuurd wantrouwen niet de juiste houding is!
Hoewel de laatste hoofdstukken erg uitleggerig zijn, is Keri Beevis erin geslaagd om schokkende ervaringen en pijnlijke wrijvingen tussen mensen gedoseerd te vertellen. Afwegen is een voorwaarde voor geloofwaardigheid en leesbetrokkenheid. Met ingehouden adem karakters portretteren is het grootste talent van deze aanwinst voor Nederlandstalige boekenliefhebbers!
¹ Het Engelse woord 'mead' en het Nederlandse woord 'mede' betekenen 'honingwijn'.
1
Reageer op deze recensie
