Lezersrecensie
Verboden te snoepen !
In dit tiende deel rond rechercheur Josie Quinn dient zich een dader aan die zichzelf een slachtofferrol heeft toebedeeld. Als iemand met zo'n mindset verder afglijdt kan er crimineel gedrag ontstaan. Frustratie wordt dan wraak, teleurstelling uit zich in het genieten van andermans lijden.
IETS MEER TEMPO, GRAAG !
Het duurt een hele tijd vooraleer de speurders een patroon ontdekken in de werkwijze van deze persoon, die zich geregeld meldt in de vorm van een achterliggende lijn. Jammer genoeg gaat de eerste 40% van dit boek op aan de vertwijfeling van de rechercheurs. Een beetje gechargeerd gezegd, lijkt het alsof de politie op al deze bladzijden bezig is om de plaats delict af te zetten met een eindeloos markeerlint. Dat mag je de lezer niet aandoen!
Als, na de verdronken wedstrijdzwemster, zich een tweede slachtoffer aandient, schiet het verhaal voorzichtig uit de startblokken. Hoewel het plot nog steeds lijkt op een te lang uitgerekte elastiek, moet je de auteur wel een compliment geven voor de originele invalshoek die alles te maken heeft met de troefkaart van de dader. Je leert wat scopolamine is, een drug die geheugenverlies veroorzaakt en van het slachtoffer een mak lammetje maakt dat elke opdracht precies en zonder morren uitvoert. Deze 'duivelsadem' brengt je in trance! Ook het daderprofiel is interessant. Gifmoordenaars zijn vaak verwende kinderen die emotioneel even onvolwassen zijn als hun motieven.
NIET OVERTUIGEND
En toch... algemeen gezien volgt dit plot een platgetreden recherchepad. Bovendien zet de opgevoerde hoofdcommissaris zichzelf voor schut met irrationele, kinderachtige opmerkingen die dit karakter ongeloofwaardig maken. Op andere momenten gaat de schrijfster de mist in met mislukte pogingen om grappig te zijn.
Als je je baseert op dit ene boek, kun je het lovende commentaar uit eerdere persberichten niet plaatsen. Daarin vallen woorden op als 'de lezer onder hoogspanning' en 'ijzersterk hoofdpersonage'. De 'over three million copies bestselling author' is zwaar de mindere van recente debutanten zoals Jo Callaghan en Jeneva Rose. Deze laatste twee brengen zeer intelligente, maatschappelijk relevante, urgente en psychologisch diepgravende thrillers met een origineel totaalconcept, kwalificaties die je onmogelijk kunt verbinden met Lisa Regans 'Je laatste adem'. Zelfs haar smeuïgste brownies kunnen je niet doen watertanden!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
IETS MEER TEMPO, GRAAG !
Het duurt een hele tijd vooraleer de speurders een patroon ontdekken in de werkwijze van deze persoon, die zich geregeld meldt in de vorm van een achterliggende lijn. Jammer genoeg gaat de eerste 40% van dit boek op aan de vertwijfeling van de rechercheurs. Een beetje gechargeerd gezegd, lijkt het alsof de politie op al deze bladzijden bezig is om de plaats delict af te zetten met een eindeloos markeerlint. Dat mag je de lezer niet aandoen!
Als, na de verdronken wedstrijdzwemster, zich een tweede slachtoffer aandient, schiet het verhaal voorzichtig uit de startblokken. Hoewel het plot nog steeds lijkt op een te lang uitgerekte elastiek, moet je de auteur wel een compliment geven voor de originele invalshoek die alles te maken heeft met de troefkaart van de dader. Je leert wat scopolamine is, een drug die geheugenverlies veroorzaakt en van het slachtoffer een mak lammetje maakt dat elke opdracht precies en zonder morren uitvoert. Deze 'duivelsadem' brengt je in trance! Ook het daderprofiel is interessant. Gifmoordenaars zijn vaak verwende kinderen die emotioneel even onvolwassen zijn als hun motieven.
NIET OVERTUIGEND
En toch... algemeen gezien volgt dit plot een platgetreden recherchepad. Bovendien zet de opgevoerde hoofdcommissaris zichzelf voor schut met irrationele, kinderachtige opmerkingen die dit karakter ongeloofwaardig maken. Op andere momenten gaat de schrijfster de mist in met mislukte pogingen om grappig te zijn.
Als je je baseert op dit ene boek, kun je het lovende commentaar uit eerdere persberichten niet plaatsen. Daarin vallen woorden op als 'de lezer onder hoogspanning' en 'ijzersterk hoofdpersonage'. De 'over three million copies bestselling author' is zwaar de mindere van recente debutanten zoals Jo Callaghan en Jeneva Rose. Deze laatste twee brengen zeer intelligente, maatschappelijk relevante, urgente en psychologisch diepgravende thrillers met een origineel totaalconcept, kwalificaties die je onmogelijk kunt verbinden met Lisa Regans 'Je laatste adem'. Zelfs haar smeuïgste brownies kunnen je niet doen watertanden!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie
