Koffers zijn onvervalste reizigers !

Aan koffers hangt altijd de sfeer van urgentie! Of je naar de horizon verlangt, naar een beter leven uitkijkt, op zoek gaat naar meer waardigheid of op last van de autoriteiten je boeltje moet pakken. Opdringerige vragen dienen zich aan. Wat neem ik mee? Wacht mij regen of zon? Wat blijft achter? Wat zal ik missen? Blijkt de tas te klein te zijn of voelt ze net te leeg aan? Het sluiten van de rits of het klikken van het slot heeft iets definitiefs. Een licht of juist heftig gevoel van angst golft door de afreizende heen. De zekerheden blijven thuis!

DUIK IN DE BAGAGE VAN HET FENIX !
In de Rotterdamse haven, niet ver vanwaar de Holland Amerika Lijn één tot drie miljoen migranten naar de VS verscheepte, kreeg onlangs een voormalig pakhuis een nieuwe bestemming. Geheel in de geest van de omliggende kades en boten, werd het omgebouwd tot een kunstmuseum over migratie. In dit kofferdoolhof kun je kennis maken met duizenden verhalen die je over continenten en tijdlijnen heen gidsen. Tien ervan werden door Karin Amatmoekrim en Abdelkader Benali opgetekend. In deze bundel krijgen ze een essayistisch raamwerk van Adriaan van Dis. Hij noemt het zelf 'een ketting van kofferassociaties', die hem onder meer naar Bergen-aan-Zee, de Franse banlieues, Perzië en De Nieuwe Wereld brengen maar ook van de dichtbij herinneringen naar de in kunst verpakte migratiethema's.

KAN ER NOG EEN KOFFERVERHAAL BIJ ?
Inspirerende boeken schudden de associërende geest altijd wakker. In de mijne verscheen het beeld van de Russische componist Dimitri Sjostakovitsj (1906-1975) die, soms op een indirecte, soms op een openlijke manier, de dictatuur van Stalin hekelde. Pas na de dood van deze tiran (1956) kon hij zijn maatschappelijke en muzikale stem vrijuit laten horen. Zijn 13de symfonie roept de tijd op van de grote verdwijningen toen hij elke nacht met een koffertje klaar stond, ervan overtuigd dat de geheime dienst hem van zijn vrijheid zou komen beroven. Als je het blauwe uur overleefd had, was je voor even veilig. Minder dan een etmaal later werd de componist weer de ijsberende man met een koffertje als enige houvast.

BANGE KOFFERS, BLIJE KOFFERS
Hoewel de tien opgetekende verhalen over evenveel van elkaar verschillende levens gaan, delen ze dromen, lef, opofferingen en vaak een innerlijke strijd. Wie zijn grenzen wil verleggen, moet durven springen! Je ontmoet landverhuizers uit de pre-luchtvaarttijd die wisten dat het afscheid voor altijd was en een Surinaamse moederkloek die met haar bestaansreden geen blijf weet sinds kinderen en kleinkinderen de vleugels uitslaan. In nieuwe grond wortelen betekent dat je de navelstreng doorknipt. Andere gesprekspartners zoals Mien die een eeuw geleden met de Trans Siberië Express van China terug naar huis keert en de Marokkaanse kunstenaar Chawki, volgden hun bepakking op de weg naar zelfverwezenlijking. En natuurlijk is er ook een blauw koffer. Misschien zit er wel een gele sticker op...

Of het gaat over ontplooiing of zelfbehoud, er is altijd weer die urgentie! In weerwil van de angst voor het onbekende en morrende intimi, moet het koffer gepakt worden en de klikgeluiden het onherroepelijke bevestigen. Die boodschap kan alleen maar landen bij de lezer als de taal en stijl literaire neurotransmitters zijn. Een groot compliment voor Karin Amatmoekrim en Abdelkader Benali!

RONDZWERVENDE OOGGETUIGEN
De reis- en hutkoffers, de opbergtassen van nep of gelooid leer, de canvas rugzakken, en al hun varianten, spelen een rollenspel. Ze doen afwisselend dienst als archief, fotoalbum, dagboek, kroniek, afscheidsbrief, getuigenis of dromenvanger. Ze zijn journalist en fictieschrijver in één! Geen betere plek voor een koffer dan een boek!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/