Leven uit een koffer en een schilderskistje !

Als iemand bij leven al een biografie over je schrijft, liggen al je kwetsbaarheden in een etalage waar je ook zelf aan voorbijloopt. Maar op je tachtigste pieker je daar wellicht niet meer over. Zeker niet als je zoveel meer zelfvertrouwen hebt dan die kleine, huilerige, niet-gewaardeerde jongen.

OP ZOEK NAAR EEN PLEK IN DE WERELD
Het kind en de tiener zaten niet goed in hun lijf. In tegenstelling tot zijn oudere broer Tim, die hoge ogen gooide op school, was Jeroen een matige leerling. Leren boeide hem niet. Toneelspelen, tekenen en circusacts opvoeren waren zijn passie. Tim en oma keken op hem neer. Behalve door zijn moeder, die gebukt ging onder de Holocaust-geschiedenis van haar familie, werd hij niet gezien en dus niet omarmd. Daar moest in de loop van zijn leven nodig verandering in komen!

Na een moeizame start van zijn toneel- en filmambitie, die gepaard ging met een erg karig huishoudbudget en moedeloosheid, ging plots het balletje aan het rollen in Hollywood. Films zoals de Bond-prent 'The Living Daylights', 'The Prince of Tides' (met Barbra Streisand), 'The Fugitive' (met Harrison Ford met wie hij de liefde voor de schilderkunst deelde) enz. brachten wereldwijd succes, applaus... en ook - eindelijk - het respect van Nederlandse recensenten. Als kers op de taart mocht hij films regisseren: 'Left luggage' en 'The discovery of heaven' naar het magnum opus van Harry Mulisch, oogstten veel lof! Het vernederde kind had nu heel wat om trots op te zijn.

DE KLEUREN VAN HET LEVEN
Ondanks het wurgende werk- en reisritme, was er toch tijd voor het penseel. Het schilderskistje ging altijd mee naar de set. Opnames in verre oorden als Marokko, Indonesië, Vanuatu, Moskou... leverden hem niet alleen nieuwe kleuren en silhouetten op maar zelfs een solotentoonstelling in Londen. Toch vond ook de duisternis een weg naar zijn doeken. Sinds zijn bezoek aan Auschwitz voor de opnames van 'De ontdekking van de hemel', was er een luikje opengegaan in zijn geheugen. Daar had hij het beeld gevonden van zijn grootvader die het nazikamp niet overleefd had. Opa Abraham Reiss werd het onderwerp van een serie grijs-zwarte, treurende taferelen. Het vooroordeel dat Jeroen een acteur was met een schildershobby was definitief van de baan!

Uiteindelijk, na onvermoeibaar strijden, valt alles samen: het acteren, het schilderen, de dromen, zijn joodse ik, het kunnen zorgen voor zijn gezin. Daarbij kreeg Jeroen enkele jaren geleden een cadeautje van de AVROTROS, een reisprogramma waarbij hij in de voetsporen mocht gaan van grote schilders die hem en zijn artistieke vader altijd gefascineerd hadden: van Gogh, Picasso, Gauguin, Chagall, Frida Kahlo en Matisse.

NAAR HET HART VAN DE LEZER
Rosa Koelemeijer heeft met deze biografie een, op elke pagina, emotionerend verhaal geschreven. Er komt een man uit tevoorschijn die zijn lichaam en geest tot het uiterste drijft, volhardend in de strijd om zichzelf en de wereld van zijn talenten te overtuigen en zijn liefde voor de kunst uit te dragen. Daarbij waakt Jeroen steeds over zijn authenticiteit of zoals hij het zelf verwoordt: 'Succes is een station waar je niet moet uitstappen'. Na 'The living daylights', die hem een plek opleverde in het acteursgilde, koos hij voor een kleine anti-apartheidsfilm.

Hoewel het voor zijn intimi vaak moeilijk is om een eigen ruimte te creëren in het volle leven van deze gedreven man, weet wie hem goed kent de warmte en trouw van Jeroen Krabbé naar waarde te schatten. Iemand die wel vijfhonderd verjaardags- en andere kaarten per jaar schrijft, komt niet vaak op je pad!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/