Lezersrecensie
Wat goed is doorstaat de tijd !
Hoe leuk is het ontdekken van een kortverhaal als je tussen twee lijvige boeken in wat tijd te besteden hebt! Als de laatst gelezen publicatie, ook in emotioneel opzicht, pittige non fictie literatuur was, is het lekker achterover leunen met een plot gedreven, sfeervol verhaal... niet te kort, niet te lang! Dat 'Sneeuwstorm en amandelgeur' een vertelling uit de oude doos is (2011) mag niet deren!
FAMILIE KIES JE NIET
Een familiediner met een maatschappelijk geslaagde pater familias aan het hoofd van de tafel. Een overrompelend incident waarna niets meer hetzelfde is. Geheimen komen boven water, maskers vallen af. Dit klassieke recept met veel mogelijkheden, kreeg wereldwijde aandacht en waardering toen de Deense film 'Festen' (1998) in de zalen kwam. Intussen is de gelauwerde prent van Thomas Vinterberg uitgegroeid tot een cultwerk. Camilla Läckberg heeft deze ijzige beelden vast gezien...
In haar verhaal zit een Zweedse familie rond Kerst aan tafel. Terwijl er een sneeuwstorm opsteekt en de vaargeul naar het vaste land dichtvriest, valt de schathemelrijke opa Ruben voorover in zijn met heerlijkheden gevuld bord. Al snel stelt rechercheur Martin, de vriend van dochter Lisette, vast dat de weinig geliefde man vermoord werd. Hij mocht zijn erfgenamen graag vertellen hoe teleurgesteld hij in hen was. Maar toch... sterven terwijl je door aasgieren omringd bent, gun je niemand!
LOF VOOR LÄCKBERG !
Het beperkte aantal bladzijden dat een auteur ter beschikking heeft voor een novelle, lijkt een uitdaging van formaat te zijn. Er wordt immers van je verwacht dat je personages een ziel geeft, confrontaties uitlokt, een spanningsboog creëert en je lezers een geloofwaardige ontwikkeling met climax serveert. Kerstdiner of niet, een verfijnd menu heeft altijd meerdere gangen!
'Sneeuwstorm en amandelgeur' biedt alles wat een kortverhaal je kan aanreiken. Hoewel de onderlinge verhoudingen van de plotspelers grimmig zijn en de dialogen bijtend, is de algemene teneur, zeker in vergelijking met 'Festen', niet zuur. Aan het eind wacht je een dubbele coup de théâtre die het ene personage doet lachen en het andere huilen. En de lezer lacht het hardst want hij wordt al te graag op het verkeerde been gezet... en nog liever op twee verkeerde benen!
Lees meer op https://inktkoelie.blogspot.com/
FAMILIE KIES JE NIET
Een familiediner met een maatschappelijk geslaagde pater familias aan het hoofd van de tafel. Een overrompelend incident waarna niets meer hetzelfde is. Geheimen komen boven water, maskers vallen af. Dit klassieke recept met veel mogelijkheden, kreeg wereldwijde aandacht en waardering toen de Deense film 'Festen' (1998) in de zalen kwam. Intussen is de gelauwerde prent van Thomas Vinterberg uitgegroeid tot een cultwerk. Camilla Läckberg heeft deze ijzige beelden vast gezien...
In haar verhaal zit een Zweedse familie rond Kerst aan tafel. Terwijl er een sneeuwstorm opsteekt en de vaargeul naar het vaste land dichtvriest, valt de schathemelrijke opa Ruben voorover in zijn met heerlijkheden gevuld bord. Al snel stelt rechercheur Martin, de vriend van dochter Lisette, vast dat de weinig geliefde man vermoord werd. Hij mocht zijn erfgenamen graag vertellen hoe teleurgesteld hij in hen was. Maar toch... sterven terwijl je door aasgieren omringd bent, gun je niemand!
LOF VOOR LÄCKBERG !
Het beperkte aantal bladzijden dat een auteur ter beschikking heeft voor een novelle, lijkt een uitdaging van formaat te zijn. Er wordt immers van je verwacht dat je personages een ziel geeft, confrontaties uitlokt, een spanningsboog creëert en je lezers een geloofwaardige ontwikkeling met climax serveert. Kerstdiner of niet, een verfijnd menu heeft altijd meerdere gangen!
'Sneeuwstorm en amandelgeur' biedt alles wat een kortverhaal je kan aanreiken. Hoewel de onderlinge verhoudingen van de plotspelers grimmig zijn en de dialogen bijtend, is de algemene teneur, zeker in vergelijking met 'Festen', niet zuur. Aan het eind wacht je een dubbele coup de théâtre die het ene personage doet lachen en het andere huilen. En de lezer lacht het hardst want hij wordt al te graag op het verkeerde been gezet... en nog liever op twee verkeerde benen!
Lees meer op https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie