Lezersrecensie
Een niet te vereffenen schuld !
In het Zweedse skioord Åre is het evenwicht tussen platteland, natuur en het bouwen van accommodatie voor welgestelde stedelingen danig verstoord. Geldgewin lijkt de kwaliteit van leven te verdringen. Als een aardverschuiving grote schade aanricht, stelt onderzoeksjournaliste Vera zich vragen bij het toekennen van bouwvergunningen. Maar de in beweging gekomen tonnen grond blijken nog een andere duistere waarheid aan de oppervlakte te brengen.
UIT DE HAND GELOPEN
Vera, die voor een regionale krant werkt en daarom te vaak naar haar zin over een borduur- of bakwedstrijd moet berichten, bijt zich vast in het verband tussen de berg en de verdwijning van Jonte, de zoon van een schapenboer die vindt dat de horizon weidser is dan het verzorgen van lammetjes. Uit haar moeizame research komt uiteindelijk een verhaal tevoorschijn van verslaving, graaizucht en de ontwrichting van een gezin. Zoals verwacht loopt er ook een lijntje naar de bouwwoede van de kapitaalkrachtigen.
AAN DE MEETLAT
Net als veel andere Scandinavische spannende boeken, is ook dit debuut te wijdlopig en dus te gezapig. Dan krijg je een genre dat probeert een roman te zijn maar daarvoor niet origineel of diepgravend genoeg is en dat, anderzijds, geen geslaagde detective is omdat de ontwikkelingen vaart missen.
Sara Strömberg doet trouwens wel een poging om haar plotfiguren een persoonlijkheid te geven en een spanningsveld te ontwikkelen. Zo stoort rechercheur Pontus Selin zich eraan dat Vera zich op zijn terrein begeeft. Toch weet de lezer dat de gedreven journaliste alleen haar eigen doel voor ogen heeft: de waarheid achterhalen, gerechtigheid nastreven maar ook haar eigen ego voeden met een scoop zoals een spraakmakende primeur heet in het mediajargon. Daarom kunnen individuen die het achterste van hun tong niet laten zien, rekenen op haar onbuigzaamheid. Bij dit innerlijk vuur hoort b.v. ook een 'uitstapje' naar Noorwegen op haar vrije dag. Jammer dat de poppetjes pas in het allerlaatste deel aan het dansen gaan!
ROLMODELLEN
Omdat de kansen die deze schrijfster creëert niet verzilverd worden, zou ze eens te rade moeten gaan bij een aantal Engelse en Amerikaanse collega's of de betere Nederlandstalige thrillerauteur (b.v. Hans Faber) en zeker bij de Duitse Charlotte Link. Diepgang en spanning kunnen best hand in hand gaan. Dat heet dan vakmanschap!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
UIT DE HAND GELOPEN
Vera, die voor een regionale krant werkt en daarom te vaak naar haar zin over een borduur- of bakwedstrijd moet berichten, bijt zich vast in het verband tussen de berg en de verdwijning van Jonte, de zoon van een schapenboer die vindt dat de horizon weidser is dan het verzorgen van lammetjes. Uit haar moeizame research komt uiteindelijk een verhaal tevoorschijn van verslaving, graaizucht en de ontwrichting van een gezin. Zoals verwacht loopt er ook een lijntje naar de bouwwoede van de kapitaalkrachtigen.
AAN DE MEETLAT
Net als veel andere Scandinavische spannende boeken, is ook dit debuut te wijdlopig en dus te gezapig. Dan krijg je een genre dat probeert een roman te zijn maar daarvoor niet origineel of diepgravend genoeg is en dat, anderzijds, geen geslaagde detective is omdat de ontwikkelingen vaart missen.
Sara Strömberg doet trouwens wel een poging om haar plotfiguren een persoonlijkheid te geven en een spanningsveld te ontwikkelen. Zo stoort rechercheur Pontus Selin zich eraan dat Vera zich op zijn terrein begeeft. Toch weet de lezer dat de gedreven journaliste alleen haar eigen doel voor ogen heeft: de waarheid achterhalen, gerechtigheid nastreven maar ook haar eigen ego voeden met een scoop zoals een spraakmakende primeur heet in het mediajargon. Daarom kunnen individuen die het achterste van hun tong niet laten zien, rekenen op haar onbuigzaamheid. Bij dit innerlijk vuur hoort b.v. ook een 'uitstapje' naar Noorwegen op haar vrije dag. Jammer dat de poppetjes pas in het allerlaatste deel aan het dansen gaan!
ROLMODELLEN
Omdat de kansen die deze schrijfster creëert niet verzilverd worden, zou ze eens te rade moeten gaan bij een aantal Engelse en Amerikaanse collega's of de betere Nederlandstalige thrillerauteur (b.v. Hans Faber) en zeker bij de Duitse Charlotte Link. Diepgang en spanning kunnen best hand in hand gaan. Dat heet dan vakmanschap!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie