Lezersrecensie
De ‘deplorables’ van de jaren dertig
Veza Taubner-Calderon werd pas op waarde geschat als schrijfster toen ze was overleden en na haar huwelijk met Elias Canetti. Pas in 1990 werd haar eerste boek ‘De gele straat’ uitgebracht, in 1994 gevolgd door ‘Geduld baart rozen’ beide onder de naam Veza Canetti.
(Vreemd dat in de Hebban-app dit boek gewoon wordt toegeschreven aan haar man Elias Canetti...)
Zes verhalen over de donkerste jaren van de twintigste eeuw waarin de ellende steeds weer neerkomt op de anoniemen, de vertrapten, de goedbedoelenden, de underdogs die het allemaal ook niet kunnen helpen. Maar geschreven in een lichte, zwevende stijl, schijnbaar emotieloos en vaak ironisch. Het doet me denken aan Marga Minco.
Waarom dit boek gelezen? Ooit kocht ik dit boek en vele andere uit de Grote Belleterie serie van Atheneum-Polak & Van Gennep: mooi uitgegeven gebonden boeken, pareltjes uit de wereldliteratuur. Nu zoveel jaar later, kom ik pas aan lezen toe en kom ik erachter wat voor moois ik in huis heb.
Maar waarschijnlijk ben ik de enige. Wie leest dit soort boeken nog?
(Vreemd dat in de Hebban-app dit boek gewoon wordt toegeschreven aan haar man Elias Canetti...)
Zes verhalen over de donkerste jaren van de twintigste eeuw waarin de ellende steeds weer neerkomt op de anoniemen, de vertrapten, de goedbedoelenden, de underdogs die het allemaal ook niet kunnen helpen. Maar geschreven in een lichte, zwevende stijl, schijnbaar emotieloos en vaak ironisch. Het doet me denken aan Marga Minco.
Waarom dit boek gelezen? Ooit kocht ik dit boek en vele andere uit de Grote Belleterie serie van Atheneum-Polak & Van Gennep: mooi uitgegeven gebonden boeken, pareltjes uit de wereldliteratuur. Nu zoveel jaar later, kom ik pas aan lezen toe en kom ik erachter wat voor moois ik in huis heb.
Maar waarschijnlijk ben ik de enige. Wie leest dit soort boeken nog?
2
Reageer op deze recensie