Bijzonder ongrijpbaar

Avontuurlijke vakanties met waanzinnige feesten op een prachtig Italiaans eiland. De droom van ieder tienermeisje. Zo ook voor de Nederlandse Alicia. Samen met haar ouders, broertje en zusje brengt ze onvergetelijke vakanties door op het eiland met de beweging die zichzelf ´Casa Nostra´ noemt. Aan het hoofd hiervan staat de mooie en bijzondere Sofia. Vanaf het moment dat Alicia´s ouders zich bij Casa Nostra aansluiten, ontwikkelt Alicia een enorme bewondering voor Sofia en haar zoon Luca, waar ze smoorverliefd op wordt. Al snel wordt het dagelijkse leven in Nederland steeds minder belangrijk en leeft ze nog enkel naar de vakanties in Italië toe. Het verhaal ontwikkelt zich als een lange brief en wanneer haar ouders worden verstoten door Casa Nostra is Alicia vastbesloten om Sofia te overtuigen van hun goede wil en zo hopelijk ooit weer zo´n prachtige vakantie te beleven in Italië.  

Hoe Alicia de vakanties op het eiland met haar familie en vrienden ervaart is mooi om te lezen en geeft je een klein vakantiegevoel. Het strand, de zee, de bergen en de ongelofelijke feesten en activiteiten worden uitgebreid beschreven, maar dat is ook alle duidelijkheid die de schrijfster van Een heel bijzonder meisje je geeft. Het boek is kort, waardoor de lezer het gevoel kan krijgen dat het verhaal niet af is. Ook zorgt de bijzondere schrijfstijl ervoor dat het verhaal gejaagd overkomt, door de korte en vaak onvolledige zinnen. Hierdoor blijft het verhaal oppervlakkig met weinig momenten van echte diepgang.  

Anna van Praag trekt je mee in het verhaal van Alicia dat tot op de laatste bladzijde ongrijpbaar zal blijven. Jammer genoeg komt Alicia, de hoofdpersoon, niet helemaal uit de verf. Dit komt doordat Van Praag naast de vakanties geen dagelijks leven van Alicia schetst. Het meisje heeft weinig vrienden op school en leeft enkel naar de vakanties toe, waardoor lezers zich moeilijk in haar zullen kunnen verplaatsen. Onduidelijkheid en het gebrek aan diepgang zijn dan ook de grootste missers van dit boek. Vragen over het doel van de club, waarom Sofia als een godin wordt beschouwd en hoe het echte leven van Alicia eruit ziet borrelen telkens opnieuw op tijdens het lezen van dit boek.  

In dit boek wordt er wel een positieve draai gegeven aan hoe belangrijk het is dat iedereen zijn eigen ideeën heeft en hoe mooi het kan zijn om samen te reizen. Bijzonder is het wel om eens een boek in een compleet andere schrijfstijl te lezen. Ondanks de onduidelijkheden in het verhaal kan het boek daardoor wel speciaal en ongebruikelijk genoemd worden. Voor wie echt eens een keer iets heel anders wilt lezen, is dit boek wel de moeite waard. Toch houdt het boek de lezer door de eerdergenoemde redenen niet in zijn greep.  

Van Praag is net als dit boek een bijzondere verschijning. In haar boeken komt duidelijk terug dat ze zelf verschillende wereldreizen heeft gemaakt. Zoals ze zelf zegt is schrijven voor haar als lezen en reizen in één. Ze woont met haar gezin in een kleine herberg, waar mensen samen komen om te eten, filosoferen en om te dromen. Deze instelling die ze beschrijft op haar website lijkt vergelijkbaar met club Casa Nostra en hun bedoelingen. Daarnaast vertoont het uiterlijk van de auteur gelijkenis met de manier waarop Sofia op het omslag wordt geschetst. Het lijkt wel alsof Van Praag het boek om zichzelf heen heeft geschreven, waardoor het nog spijtiger is dat het boek voor mij niet meer dan twee sterren weet binnen te slepen.