Liefde overstijgt alles

De cover van het boek liet me dromen van de zonnige, Italiaanse Amalfikust. Ik verwachtte me dan ook aan een vakantieboek.

Het eerste hoofdstuk beaamde mijn idee min of meer. Een groep Amerikaanse jonge toeristen wordt ten tonele gebracht. Ze zijn gestrand in een luxueus hotel, brengen hun tijd pratend, etend en lummelend door.
Raúl, de gentleman uit Perù, is een zonderlinge, oudere man die hen schijnt te observeren. Heel geleidelijk aan mengt hij zich in hun gesprekken. Hij blijkt bijzondere krachten te hebben : hij kan pijn wegnemen, weet zaken over mensen die hem nog nooit hebben ontmoet...

Het vrij dunne boek is opgebouwd in hoofdstukken. André Aciman laat in deze ode aan de alles overstijgende liefde zijn verbeelding de vrije loop. Elk hoofdstuk gaat hij een beetje verder. Ik had aanvankelijk moeite met het volgen van de gedachtegang. Pas toen ik het logisch denken losliet en me overgaf aan de verbeelding van de auteur, ging ik de schoonheid van het boek appreciëren.

Aciman is duidelijk een ervaren schrijver. Hij heeft een vlotte, ongecompliceerde schrijfstijl. Taalkundig gezien is het verhaal gemakkelijk te volgen. Wel moet je meegaan in de verbeelding van de auteur en niet met de gebruikelijke, chronologische logica.
Voor mij gaat dit boek gaat voor mij iets te ver. Ik volg de verbeelding van Aciman wel, maar heb moeite met het feit dat het niet "echt" kan gebeuren. Daarom geef ik "maar" 3 sterren in plaats van 4 of 5.