Een waardig en spannend tweede deel

Ondanks dat het even geleden was sinds Helende Bladeren, voelde Beschermende Golven weer als een warm bad. De landkaart aan het begin van het boek en een uitleg over de soorten magie en de personages aan het einde van het boek, maakt dat je geheugen wordt opgefrist en je meteen in het verhaal wordt gezogen. Het verhaal start dan ook meteen waar Helende Bladeren ophield: De kleine aardedraak is in de windburgt met Eilika, waar Solix er alles aan doet om de oude aardedraak te beschermen, en Aster, Ylva en Cieri trekken hun eigen plan.

De groep is er in geslaagd om het drakenei te laten uitkomen. Er is weer hoop in Terram, maar de missie om de duisternis tegen te houden is nog niet volbracht. Eilika verblijft al een aantal weken in Windburcht, maar kan nog niet helemaal haar plek vinden. Het was allemaal anders dan ze had gehoopt. Na de vrijheid van het reizen geproefd te hebben, voelt Windburcht beklemmend aan. Het voelt eenzaam in het kasteel en de enige die ze heeft is Nemus, de jonge Aardedraak. Ylva lijkt het te druk te hebben met haar leven in het kasteel en haar liefde voor Everard. Wanneer Eilika een geheim overleg afluistert merkt ze toch dat niet iedereen de beste bedoelingen heeft. Aster draagt ook haar steentje bij door op zoek te gaan naar een manier om de jonge Aardedraak sneller te laten groeien. Ondertussen doet Solix er alles aan om Nepheda in leven te houden, zodat Aster meer tijd heeft. Dat blijkt een lastige taak te zijn, zeker wanneer Solix nog steeds worstelt met zijn onzekerheid. Cieri kreeg de opdracht om het bloed van alle vier de elementen draken te bemachtigen zodat ze hun oude bondgenoten uit het portaal kunnen halen wanneer de duisternis komt. Kiest ze voor wat het beste is voor Terram of toch voor de nachtnoxen?

Het lezen vanuit de verschillende perspectieven is heerlijk. Boon geeft ze allemaal een eigen ‘stem’, hoewel ik soms even moest nadenken wie Cieri ook alweer was. Deze nachtnox valt een beetje buiten het ‘reguliere’ verhaal, wat het spannend maakt omdat zij een beetje de anti-held is, maar bij mij soms ook zorgde voor verwarring. De personages groeien immens, op relationeel gebied, maar ook op lichamelijk en geestelijk gebied. Vooral bij Solix en Ylva vond ik dat geweldig om te zien. De tieners ontdekken, naast hun avonturen met magie en draken en alles eromheen, ook hun eigen seksualiteit.

De thema’s zijn dus fijn en divers, maar laten ook genoeg ruimte over voor de fantasie, want daar heeft Boon genoeg van. Beschermende golven staat opnieuw bol van de gevechten, emotionele hindernissen, vluchten, gekke stadjes en mysterieuze magie. Wat is het heerlijk om deze wereld in te duiken.

Al met al vond ik Beschermende Golven een zeer waardig tweede deel, en ben ik benieuwd hoe dit verhaal verder gaat. Stiekem hoop ik dat deel drie niet meer zo lang op zich laat wachten!