Voortkabbelend, waargebeurd mysterie

In het afgelegen landhuis The Franchise te Milford wonen twee vrouwen over wie heel wat geroddeld wordt. Een zestienjarig meisje uit het dorp verdwijnt en duikt even plotseling weer op. Ze beschuldigt de vrouwen ervan haar een maand lang vastgehouden, mishandeld en uitgehongerd te hebben. De dorpsbevolking is maar al te bereid haar te geloven. Er wordt een proces voorbereid waarvan de uitkomst bij voorbaat al vaststaat. Maar dorpsadvocaat Robert Blair twijfelt aan het verhaal van het meisje. Dwars tegen de publieke opinie en zelfs Scotland Yard in gaat Blair op onderzoek uit. De rechtszaak waar het onvermijdelijk van komt is ronduit opzienbarend. ‘The Franchise affair’ was in de achttiende eeuw in Engeland een beroemd proces. Josephine Tey herschreef deze zaak overtuigend tot een inmiddels klassiek detectiveverhaal.

Achteraf gezien had ik wellicht wat minder kritisch moeten zijn op dit boek, aangezien de originele versie al 50 jaar geleden is uitgekomen. Mijn verwachtingen waren dus iets te hoog, aangezien ik al wild werd van het idee dat het een thriller ging zijn gebasseerd op een waargebeurde zaak. Helaas was ik er niet zo weg van…

Allereerst vond ik het erg lastig een band te krijgen met het hoofdpersonage, Robert Blair. Als je me nu zou vragen hem te omschrijven, zou het enige wat ik weet zijn dat hij woont bij zijn tante. Hoe hij eruit ziet, wat zijn karaktereigenschappen zijn en waaróm hij de zaak aanneemt is me echt een raadsel. Achteraf zou dit puzzelstukje dan op zijn plaats moeten vallen, maar bij mij kwam het alsnog uit het niets. Uit zijn acties, gedachten en dialogen blijkt erg weinig, evenals uit de andere personages. De Sharpes, de twee vrouwen tegen wie het proces wordt gedaan, zijn dan nog het meest ‘normaal’. En zelfs zo kun je hen niet echt beschrijven.

Omdat het een literaire thriller was én waargebeurd, verwachtte ik echt niet dat het verhaal zoveel vaart had als fictie met een zieke seriemoordenaar. Maar man, het was soms even worstelen om door het boek heen te komen. Er zijn veel personages (voornamelijk mannen), wat onbelangrijke dialogen en een hoop beschijvingen die soms uit het niets komen en wat vaart uit het verhaal halen. Zo wordt Roberts ontbijt uitgebreid omschreven. Waarom? Het feit dat het waargebeurd is en je absoluut wil weten hoe het afloopt maakt dan weer een hoop goed, maar het had anders gekund.

Al met al is het duidelijk dat dit verhaal, maar ook het boek al wat ouder zijn en waren mijn verwachtingen niet helemaal eerlijk. De waargebeurde misdaad intrigeert me en zal er bij menig lezer voor zorgen dat je meer over de zaak wil weten en door blijft lezen, maar een band met de personages blijft uit. Ook had ik gehoopt op iets meer emancipatie en uitleg over bepaalde dingen. Niet mijn ding, maar ook niet belachelijk slecht.