Lezersrecensie
Taai einde van een geweldige trilogie
Let op, deze recensie kan spoilers bevatten van de eerste twee boeken in de Koninkrijk der Zonden-serie.
Emilia kan nauwelijks bijkomen van de schokkende ontdekking dat haar tweelingzus Vittoria nog leeft. Voordat ze de demonen uit haar verleden onder ogen kan komen, moet Emilia de verleidelijke Prins van Toorn gaan opeisen. Ze verlangt niet alleen naar zijn lichaam, ze wil ook zijn hart en ziel, maar juist die wens kan de demon niet in vervulling laten gaan.
Als een hooggeplaatst lid van Huize Hebzucht wordt vermoord, begeven Emilia en Toorn zich naar de demonenrechtbank. Het bewijs wijst naar Vittoria als de moordenaar en ze wordt al snel tot vijand van de Zeven Cirkels verklaard. Ondanks haar verraad zal Emilia er alles aan doen om de vraagtekens rondom het misdrijf op te helderen en er voor eens en voor altijd achter te komen wie haar zus werkelijk is.
Het is geen geheim dat ik een enorme fan was van de eerste twee boeken in de serie. Ik kon dan ook niet wachten om de trilogie af te sluiten (die ook nog eens prachtig vormgegeven is) en de recensies met ‘te veel spice’ schrokken me niet af. Toch stelde me het een beetje teleur, waarom?
Allereerst ging de plot een beetje van hot naar her en was ik vaak even de draad kwijt. Ik wist op een gegeven moment niet meer goed hoe de vork nu echt in de steel zat door de grote hoeveelheid plotwendingen en karakters die de slechte naar de goede kant overliepen en andersom. Dat is op zich niet gek – je leest het boek vanuit Emilia en ook zij heeft een hoop vragen – maar het zorgde er wel voor dat ik het boek even kon wegleggen en het dan ook een tijdje niet meer oppakte. Het einde was niet teleurstellend, maar toch had ik het anders voor me gezien. Al met al was het niet de plot die ik verwachte bij het einde van een serie.
Ondanks dat de plot wat teleurstelde, deden de schrijfstijl, vertaling en de hoofdpersonages dat niet. Ik vond Emilia en Toorn opnieuw geweldig, en het is een dikke plus dat we in dit boek echt meer te weten komen over de andere prinsen van de Hel en hun beweegredenen. De chemie tussen Emilia en Toorn is daarnaast ook geweldig, en magie zinderend.
Al met al was de Koning van de Hel dus prima. Het boek blies me niet omver, maar wellicht waren mijn verwachtingen gewoon te hoog, aangezien Prins van Toorn mijn favoriete boek van 2023 was. Ik ben benieuwd naar de andere boeken van Kerri Maniscalco en heb weer een prachtige serie die ik kan toevoegen aan mijn boekenkast!
Emilia kan nauwelijks bijkomen van de schokkende ontdekking dat haar tweelingzus Vittoria nog leeft. Voordat ze de demonen uit haar verleden onder ogen kan komen, moet Emilia de verleidelijke Prins van Toorn gaan opeisen. Ze verlangt niet alleen naar zijn lichaam, ze wil ook zijn hart en ziel, maar juist die wens kan de demon niet in vervulling laten gaan.
Als een hooggeplaatst lid van Huize Hebzucht wordt vermoord, begeven Emilia en Toorn zich naar de demonenrechtbank. Het bewijs wijst naar Vittoria als de moordenaar en ze wordt al snel tot vijand van de Zeven Cirkels verklaard. Ondanks haar verraad zal Emilia er alles aan doen om de vraagtekens rondom het misdrijf op te helderen en er voor eens en voor altijd achter te komen wie haar zus werkelijk is.
Het is geen geheim dat ik een enorme fan was van de eerste twee boeken in de serie. Ik kon dan ook niet wachten om de trilogie af te sluiten (die ook nog eens prachtig vormgegeven is) en de recensies met ‘te veel spice’ schrokken me niet af. Toch stelde me het een beetje teleur, waarom?
Allereerst ging de plot een beetje van hot naar her en was ik vaak even de draad kwijt. Ik wist op een gegeven moment niet meer goed hoe de vork nu echt in de steel zat door de grote hoeveelheid plotwendingen en karakters die de slechte naar de goede kant overliepen en andersom. Dat is op zich niet gek – je leest het boek vanuit Emilia en ook zij heeft een hoop vragen – maar het zorgde er wel voor dat ik het boek even kon wegleggen en het dan ook een tijdje niet meer oppakte. Het einde was niet teleurstellend, maar toch had ik het anders voor me gezien. Al met al was het niet de plot die ik verwachte bij het einde van een serie.
Ondanks dat de plot wat teleurstelde, deden de schrijfstijl, vertaling en de hoofdpersonages dat niet. Ik vond Emilia en Toorn opnieuw geweldig, en het is een dikke plus dat we in dit boek echt meer te weten komen over de andere prinsen van de Hel en hun beweegredenen. De chemie tussen Emilia en Toorn is daarnaast ook geweldig, en magie zinderend.
Al met al was de Koning van de Hel dus prima. Het boek blies me niet omver, maar wellicht waren mijn verwachtingen gewoon te hoog, aangezien Prins van Toorn mijn favoriete boek van 2023 was. Ik ben benieuwd naar de andere boeken van Kerri Maniscalco en heb weer een prachtige serie die ik kan toevoegen aan mijn boekenkast!
1
Reageer op deze recensie