Lezersrecensie
Romantisch en grappig, maar teleurstellend
Als je niet onder een steen hebt geleefd het afgelopen jaar, heb je vast gehoord van de Liefdeshypothese (of The Love Hypothesis) van Ali Hazelwood. Het wordt enorm gehyped op Instagram en TikTok en zou een boek moeten zijn met een hoop romance en spice. Mijn verwachtingen waren dus erg hoog! Wat vond ik ervan?
Promovendus Olive Smith gelooft in wetenschap, niet in iets onvoorspelbaars als liefde. Maar door een misverstand met haar vriendin Anh wordt ze plotseling gedwongen een relatie te faken. In paniek kust ze de eerste man die ze tegenkomt. Deze kus veroorzaakt niet alleen een reeks irrationele gevoelens, de gekuste persoon blijkt ook Adam Carlsen te zijn: een jonge professor en de grootste laboratoriumtiran van de campus. Al snel komt Olives wetenschappelijke carrière in het gedrang en ontdekt ze dat haar eigen hart onder de loep nemen nog ingewikkelder is dan een hypothese over liefde.
Ik las De Liefdeshypothese in mijn vakantie, en ik moet allereerst zeggen: De schrijfstijl is heerlijk. Ik was binnen een paar dagen door het boek heen omdat het lekker wegleest. De zinnen zijn niet te lang, het hoofdpersonage is redelijk relatable en de dialogen en gedachten zijn grappig. Maar dan is dan ook alles mee gezegd.
Want oef, wat had ik moeite met dit boek. Ik vind niet snel iets cringey, maar dit vond ik toch echt cringey. Al vanaf moment één is het duidelijk waar het verhaal heengaat, en het verrast geen seconde. Daarnaast was me flink wat spice belooft, en blijft dat eigenlijk vrij mild (of ik ben inmiddels al wat gewend). Ik vond het best wel ‘vanille’, en daarmee ook enorm ongeloofwaardig. Ik heb meerdere malen zelfs hardop ironisch moeten lachen om de romantische stukken, die dan werden vergeleken met natuurkundige of scheikundige vergelijkingen.
Ik snap de hype een beetje, maar niet helemaal. Ben je nieuw in romantische verhalen, is dit een enorm vanille boek met een grappige hoofdpersoon en een happy end. Het verrast echter geen seconde, de verhaallijn is voorspelbaar en het is niet spicy genoeg. Het krijgt dus van mij een magere voldoende. Laat me echter vooral weten waarom jij dit écht een goed boek vond, want als ik het zo lees en zie delen niet veel mensen mijn mening.
Promovendus Olive Smith gelooft in wetenschap, niet in iets onvoorspelbaars als liefde. Maar door een misverstand met haar vriendin Anh wordt ze plotseling gedwongen een relatie te faken. In paniek kust ze de eerste man die ze tegenkomt. Deze kus veroorzaakt niet alleen een reeks irrationele gevoelens, de gekuste persoon blijkt ook Adam Carlsen te zijn: een jonge professor en de grootste laboratoriumtiran van de campus. Al snel komt Olives wetenschappelijke carrière in het gedrang en ontdekt ze dat haar eigen hart onder de loep nemen nog ingewikkelder is dan een hypothese over liefde.
Ik las De Liefdeshypothese in mijn vakantie, en ik moet allereerst zeggen: De schrijfstijl is heerlijk. Ik was binnen een paar dagen door het boek heen omdat het lekker wegleest. De zinnen zijn niet te lang, het hoofdpersonage is redelijk relatable en de dialogen en gedachten zijn grappig. Maar dan is dan ook alles mee gezegd.
Want oef, wat had ik moeite met dit boek. Ik vind niet snel iets cringey, maar dit vond ik toch echt cringey. Al vanaf moment één is het duidelijk waar het verhaal heengaat, en het verrast geen seconde. Daarnaast was me flink wat spice belooft, en blijft dat eigenlijk vrij mild (of ik ben inmiddels al wat gewend). Ik vond het best wel ‘vanille’, en daarmee ook enorm ongeloofwaardig. Ik heb meerdere malen zelfs hardop ironisch moeten lachen om de romantische stukken, die dan werden vergeleken met natuurkundige of scheikundige vergelijkingen.
Ik snap de hype een beetje, maar niet helemaal. Ben je nieuw in romantische verhalen, is dit een enorm vanille boek met een grappige hoofdpersoon en een happy end. Het verrast echter geen seconde, de verhaallijn is voorspelbaar en het is niet spicy genoeg. Het krijgt dus van mij een magere voldoende. Laat me echter vooral weten waarom jij dit écht een goed boek vond, want als ik het zo lees en zie delen niet veel mensen mijn mening.
3
Reageer op deze recensie