Niet overtuigend, maar wel interessant genoeg

De Ravenjongens is niet helemaal nieuw voor mij: Boekerij heeft een nieuwe uitgave gemaakt van deze (vroeger populaire) boekenserie, die een iets buitenaards en spannends heeft. Ik heb de serie vroeger niet gelezen, dus ik was benieuwd wat ik zou vinden van deze Young Adult serie!

Blue Sargent komt uit een spirituele familie. Haar moeder is helderziende en kan de zielen van hen die gaan sterven zien. Blue heeft ze zelf nog nooit gezien, maar daar komt verandering in wanneer een jongen haar op een dag aanspreekt. Zijn naam is Gansey, en hij blijkt een rijke student op de lokale privéschool Aglionby te zijn. De jongens van Aglionby staan bekend als de Ravenjongens en betekenen niets dan problemen. Zolang ze zich kan herinneren heeft Blues spiri­tuele familie haar verteld dat zij haar ware liefde zal vermoorden. Ze geloofde nooit dat deze voorspelling echt zou uitkomen. Maar nu haar ­leven verweven raakt met de sinistere wereld van de Ravenjongens is ze daar niet zo zeker meer van.

Het boek wordt geschreven vanuit verschillende perspectieven (Blue, Gansey en Adam). Je leert de personages dus kennen, al heb ik het gevoel dat je ze - in ieder geval in het eerste deel - nog niet écht leert kennen. Je komt dingen over hen te weten - zoals hun financiele status, hun familie en hoe ze eruit zien - maar niet genoeg over wat ze van dingen denken en voelen. Ook het randje van liefde, wat een rol moet spelen in het verhaal, komt niet echt lekker uit de verf, en dat is jammer.

De plot is in het begin wat rommelig, met het belangrijkste onderwerp het zoeken naar de leylijn (waar de de scheiding tussen dood en leven dun is) maar wordt interessanter naarmate het boek vordert en de zoektocht sneller gaat! Er komt een extra interessant perspectief bij en de spirituele familie van Blue begint ook een grotere rol te spelen. Al met al komt alles tesamen en ondanks dat er geen echte verrassingen zijn, heb ik de laatste 50 bladzijden in één adem uitgelezen.

Concluderend weet ik niet zo goed wat ik van dit boek vind. Ik vond het absoluut niet slecht, maar er zijn enkele plotlijnen niet goed uitgewerkt en ik was nog niet genoeg meegesleept in het verhaal om enorm enthousiast te zijn voor het tweede deel, al vind ik het idee van meerdere perspectieven in de boeken wel interessant en het feit dat het opnieuw is uitgebracht wil natuurlijk wat zeggen. Ik wil meer weten van Blue en haar familie, maar de jongens zijn gewoon niet helemaal mijn ding. Een interessant eerste deel, maar ik ben niet helemaal overtuigd.