Kom niet te dicht bij de waarheid

Liselotte Stavorinus schreef haar debuutthrilller Het reservaat in 2013. Zij werd vervolgens echter beschuldigd van plagiaat, omdat het verhaal te veel zou lijken op De Eetclub van Saskia Noort. De beschuldigingen werden in 2015 weer ingetrokken en vijf jaar na dit incident verschijnt de nieuwe Gooische thriller van Stavorinus: De verleiding.  

De verleiding speelt zich voor een groot deel af in ’t Gooi, waar de familie van hoofdpersoon Edward de Mol van Otterloo woont. Het verhaal speelt zich af in het heden, met in het begin wat verwijzingen naar het verleden, waardoor je erachter komt welk geheim Edward met zich meedraagt en waarom hij het zwarte schaap in de familie is. Edward lijkt toch eindelijk de erkenning te krijgen die hij verdient wanneer een van zijn foto’s wordt genomineerd voor een prestigieuze prijs. Dit trekt ook de aandacht van de advocaat Robert Ambrosius. Het wordt echter al snel duidelijk dat deze rijke zakenman niet alleen geïnteresseerd is in Edwards foto’s, en de spanning begint.  

‘Dat zou dan wel een unicum zijn, als jij een keer succes zou hebben.’  

Het perspectief van Edward in het heden voert de boventoon, hoewel er daarnaast een aantal passages over het verleden zijn geschreven vanuit Edward en zijn beste vriend Max. Waar je niet veel over de personages te weten komt - zoals hoe oud ze zijn, hoe ze eruit zien en waar ze van houden -, leer je Edward voornamelijk kennen door de keuzes die hij maakt.  

‘Hij hoefde niet langer na te denken, pakte de pen die klaarlag en met een zwierige beweging zette hij zijn handtekening onder het contract.’  

Wel worden de personages Ambrosius en zijn bloedmooie vrouw Sophia sterk neergezet. Zij zijn in hun doen en laten zelfs wat voorspelbaar, waar Edwards acties en gedachtes wat willekeurig lijken. Zo is Edward de ene keer besluiteloos en zwak, en de andere keer daadkrachtig en standvastig. Max is een verfrissend ‘hulpje’, hij handelt op onderbuikgevoel en doet zijn geheel eigen onderzoek naar Ambrosius, terwijl niemand hem daar om vraagt. Behalve Edward, blijven de personages dus redelijk ‘in hun rol’.  

Stavorinus hanteert een vlotte schrijfstijl: er zijn weinig overbodige beschrijvingen en het boek bestaat uit korte hoofdstukken met cliffhangers, waardoor je als lezer nieuwsgierig bent hoe het verder zal gaan. Helaas zorgt dit ervoor dat er wellicht iets té weinig beschreven wordt, en de personages weinig diepgang hebben. Wanneer je de keuzes en acties van Edward niet snapt, maakt dit het lastiger je in hem te verplaatsen, waardoor zijn verhaal je wellicht minder raakt. Terwijl sommige dingen niet helemaal logisch lijken te zijn, zijn andere elementen voorspelbaar en wordt er vaak verwezen naar het einde van het boek. Dit alles maakt het een weinig spannend geheel.  

Hoewel het perspectief van hoofdpersonage Edward veel te wensen overlaat - zijn karakter wordt niet sterk genoeg neergezet en blijft wat vlak en wispelturig - maakt Stavorinus een hoop goed met haar vlotte schrijfstijl en het (vrij letterlijke) spetterende einde van het verhaal. De verleiding kan daarmee met zijn geldschandalen, prachtige dames en verborgen geheimen wel tot een echte Gooische thriller worden bestempeld.