Niet door het water, maar doorbijten

Met een aanprijzing als: ‘Voor de liefhebbers van Samuel Bjørk en Daniel Cole’ zijn de verwachtingen voor Door het water, door het vuur van de Zweedse Christian Unge hoog. Het is het eerste deel van zijn nieuwe thrillerserie, die draait om de drugsverslaafde arts Tekla. Door toeval en een gekke situatie met haar broer krijgt ze met de Stockholmse maffia te maken. Het boek is in het Nederlands vertaald naar Door het water, door het vuur door Edith Sybesma.  

Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken die de dag en de plaats beschrijven, zoals ‘zaterdagochtend 8 juni, Gamla Stan, Stockholm’. Dit zorgt er enerzijds voor dat het verhaal leest als een misdaadserie, maar is ook nuttig, omdat je als lezer een helder beeld hebt van de opeenvolgende gebeurtenissen vanuit verschillende perspectieven.  

Arts Tekla is een verfrissend hoofdpersonage. Ze geeft ons een goede inkijk in (en hernieuwde bewondering voor) de werkzaamheden van ziekenhuispersoneel, maar is zelf niet perfect: Zo slikt ze meerdere malen per dag amfetamine, heeft ze een drugsverslaafde broer en is haar eet- en slaappatroon waardeloos. Dat alles leer je geleidelijk over Tekla, en terwijl het verhaal vordert kom je ook meer te weten over de andere personages, zoals politieagent Magnus en ziekenhuisdirecteur Monica.  

Waar de verhaallijnen in het begin nog gescheiden zijn, komen deze langzaam maar zeker tezamen om een mooi geheel te vormen. In het begin heb je echter nog geen idee waar het heen zal gaan en waar hun acties goed voor zijn, zoals het misselijkmakende gemartel van maffiazoon Sandor.   

'In minder dan een seconde had Sandor zijn tweesnijdende mes getrokken en de hand van de vicepresident tussen het tweede en derde middenhandsbeen doorboord.’  

De spanningsboog is matig. Waar de boeken van Samuel Bjørk en Daniel Cole gaan om moorden, draait dit verhaal meer om de drugs- en onderwereld van Stockholm. De mogelijkheid om je te identificeren met de hoofdpersonen of juist om op het puntje van je stoel te zitten, is daarom ver te zoeken. De spanning komt tot een hoogtepunt in zo’n tien pagina’s, waarbij de acties allemaal wat rommelig zijn en beter waren overgekomen wanneer ze vanuit hoofdpersoon Tekla waren geschreven. De auteur heeft hier een flinke kans laten liggen.  

Al met al laat het eerste deel van de serie over Tekla Berg wat te wensen over, wat vooral te wijten is aan de torenhoge verwachtingen die geschept worden. Arts Tekla mag dan wel een verfrissend hoofdpersonage zijn, dit weegt niet op tegen het vlakke plot, de matige spanningsboog en de verwarrende acties van de personages in het algemeen. Door het water, door het vuur is een thriller die zijn potentie nét niet haalt.