Lezersrecensie
Intrigerend, onverwachts, langdradig
8.52 uur. Siobhan kijkt uit naar haar ontbijtdate met Joseph. Ze was verrast toen hij het voorstelde, ontbijten op Valentijnsdag betekent toch wel iets… Maar waar is hij dan?
14.43 uur. Miranda hoopt dat haar Valentijnslunch met Carter een teken is dat na vijf maanden hun relatie serieuzer wordt. Maar waarom is hij niet komen opdagen?
18.30 uur. Joseph Carter had Jane beloofd haar nepdate te zijn op een verlovingsfeest op Valentijnsdag. Ze kennen elkaar nog niet lang, maar hun vriendschap lijkt voorzichtig méér te worden dan dat. Tot hij haar laat zitten…
Joseph Carter zou ideaal relatiemateriaal kunnen zijn. Tenminste, als hij ooit komt opdagen…
Drie dates wordt geschreven vanuit drie perspectieven, namelijk die van Siobhan, Miranda en Jane. Doordat het drie vrij verschillende vrouwen zijn (Jane is wat meer ingetogen, Miranda juist extravert en Siobhan iets zakelijker) is het makkelijk ze uit elkaar te halen, maar de personages komen toch niet zo lekker uit de verf. Misschien is het door het verhaal, misschien door teveel perspectieven, maar ik voelde me niet verbonden genoeg met deze personen.
De schrijfstijl van O’Leary is heerlijk, ondanks dat het verhaal een beetje voortkabbeld en je niet echt een idee hebt waar het heengaat, maken haar grappige en mooie woorden met hier en daar pijn en verlies, een hoop goed. Ook de plotwending die op een gegeven moment in het verhaal komt (hoewel ik hem wel had zien aankomen) een hoop goed. Het einde is hierdoor verrassend.
Ook al vond ik het concept van drie vrouwen die uitgaan met dezelfde man tof en maakt het einde én de schrijfstijl van O’Leary een hoop goed, vond ik Drie dates toch beduidend minder interessant dan haar voorgaande boeken. Het kabbelde een beetje voort zonder ergens écht naartoe te leiden en ik kreeg geen band met de hoofdpersonages. Desondanks een fijn, romantisch boek met een tikje drama.
14.43 uur. Miranda hoopt dat haar Valentijnslunch met Carter een teken is dat na vijf maanden hun relatie serieuzer wordt. Maar waarom is hij niet komen opdagen?
18.30 uur. Joseph Carter had Jane beloofd haar nepdate te zijn op een verlovingsfeest op Valentijnsdag. Ze kennen elkaar nog niet lang, maar hun vriendschap lijkt voorzichtig méér te worden dan dat. Tot hij haar laat zitten…
Joseph Carter zou ideaal relatiemateriaal kunnen zijn. Tenminste, als hij ooit komt opdagen…
Drie dates wordt geschreven vanuit drie perspectieven, namelijk die van Siobhan, Miranda en Jane. Doordat het drie vrij verschillende vrouwen zijn (Jane is wat meer ingetogen, Miranda juist extravert en Siobhan iets zakelijker) is het makkelijk ze uit elkaar te halen, maar de personages komen toch niet zo lekker uit de verf. Misschien is het door het verhaal, misschien door teveel perspectieven, maar ik voelde me niet verbonden genoeg met deze personen.
De schrijfstijl van O’Leary is heerlijk, ondanks dat het verhaal een beetje voortkabbeld en je niet echt een idee hebt waar het heengaat, maken haar grappige en mooie woorden met hier en daar pijn en verlies, een hoop goed. Ook de plotwending die op een gegeven moment in het verhaal komt (hoewel ik hem wel had zien aankomen) een hoop goed. Het einde is hierdoor verrassend.
Ook al vond ik het concept van drie vrouwen die uitgaan met dezelfde man tof en maakt het einde én de schrijfstijl van O’Leary een hoop goed, vond ik Drie dates toch beduidend minder interessant dan haar voorgaande boeken. Het kabbelde een beetje voort zonder ergens écht naartoe te leiden en ik kreeg geen band met de hoofdpersonages. Desondanks een fijn, romantisch boek met een tikje drama.
1
Reageer op deze recensie