Deze afsluiting is goud waard

Het is eindelijk zover, het laatste deel van de Daevebad-trilogie is uit! Deze prachtige limited editon heeft even op mijn aandacht moeten wachten, want ik kon stiekem nog geen afscheid nemen van de prachtige wereld, mijn verwachtingen waren extreem hoog én het aantal pagina's (meer dan 700, je krijgt dus echt waar voor je geld) was een beetje intimiderend. Op vakantie was hét moment om het boek erbij te pakken en ik las hem in vier dagen uit. Dat voorspelt veel goeds, niet?

Let op, deze recensie bevat spoilers over het eerste en tweede deel van de Daevebad-trilogie.

Nadat een brute veldslag de stad van haar magie heeft beroofd, is het aan Nahid als leider om, samen met haar herrezen commandant Dara, de vrede te herstellen. Ze moeten de verbrokkelde alliantie herstellen en een onbetrouwbaar, strijdend volk stabiliseren. Maar het verlies van zijn geliefde Nahri heeft de ergste demonen uit Dara’s duistere verleden losgelaten. Om ze te verslaan moet hij zijn geschiedenis onder ogen komen en zich overgeven aan degenen die hij ooit als vijanden beschouwde. Nahri en Ali zijn ternauwernood aan hun moorddadige families en dodelijke politieke spelletjes in Daêvabad ontsnapt. Nu ze eenmaal veilig in Caïro zijn aangekomen staan ze voor moeilijke keuzes. Nahri is blij met haar oude ritme en de vertrouwdheid van haar huis, maar realiseert zich maar al te goed dat de geliefden die ze heeft achtergelaten overgeleverd zijn aan een tiran. Ook Ali kan de stad die ze zijn ontvlucht niet loslaten en is vastbesloten om terug te keren en zijn achtergebleven familie te redden.

Ondanks dat ik weer even in het verhaal, het land, de cultuur en de personages moest komen (wat goed lukt met de kaart voorin en de legenda achterin het boek) voelde het enorm als thuiskomen toen ik het laatste deel van de Daevebad-trilogie begon te lezen. Opnieuw wordt het verteld vanuit de drie perspectieven van Dara, Nahri en Ali en zijn ze allemaal even interessant. Je merkt het verschil in karakter en motieven van de personages duidelijk, maar ook de ontwikkeling die ze mee hebben gemaakt in de laatste drie boeken (respectievelijk 6 jaar) maakt dat je het gevoel hebt dat je met ze meegroeit.

De thematiek wil ik opnieuw aanstippen, die is namelijk geweldig. Doordat Caïro wel een grote rol speelt in dit boek, wordt je extra ondergedompeld in de Egyptische cultuur en wil je er bijna naar op reis. Je kunt het eten bijna proeven en de seizoenen bijna voelen. Chakraborty heeft een geweldig, bijna magisch talent voor schrijven.

Ik snap het als mensen het boek langdradig zouden vinden, het is immers meer dan 700 pagina's en er zou soms wat meer vaart in het verhaal kunnen zitten. Voor mij was dit echter absoluut geen minpunt: Ik genoot van elke seconde en voor mij had het nog veel langer mogen duren. De ontknoping, de keuzes die de karakters maken, de gevechten, de moralen... Ik wilde alle karakters in mijn hart sluiten en niet meer laten gaan. Ben je een fantasyfan, ga deze trilogie dan alsjeblieft lezen, je wordt niet teleurgesteld.

(Oh, en even een dikke duim naar de vertaalzusjes, wat een klus en wat hebben ze het geweldig gedaan).