Schattig, grappig en een stuk beter dan de Liefdeshypothese

Als je een beetje hebt opgelet, hou ik niet zo van romans, en zijn de laatste drie boeken waarvan ik een recensie heb geschreven een roman. Ja, echt. Eerder las ik door de enorme hype de Liefdeshypothese van Ali Hazelwood, die ik niet zo hoog waardeerde. Desondanks was ik enorm benieuwd naar Love on the brain, omdat de achterflap me aansprak en dit boek niet zó werd opgehyped op TikTok. Mijn verwachtingen waren niet erg hoog, maar het heeft boek heeft me verrast! Lees je mee?

In de door mannen gedomineerde wereld van neuro-engineering is het levensmotto van Bee Königswasser duidelijk: wat zou Marie Curie doen? Als NASA haar de leiding zou geven over een droomproject zou Marie zonder aarzeling accepteren. Duh. Maar de koningin van de moderne natuurkunde hoefde nooit samen te werken met Levi Ward. Zijn gevoelens voor Bee zijn duidelijk: aartsvijanden werken het best elk in hun eigen Galaxy, far, far away. Nu ontbreekt haar apparatuur, negeert het personeel haar en is haar droomproject naar de maan. Het enige wat nog telt is: wat gaat Bee Königswasser doen?

Ten eerste: De geeky vibes. Die waren heerlijk in dit boek! Bee denkt serieus na over feminisme, is vegan, houdt van Star Wars en Marie Curie en is ook net wat anders dan de rest. Ze is gewoon een lekkere nerd: Een slimme meid die weet wat ze wil, maar ook nog een goed gevoel voor humor heeft en zichzelf niet té serieus neemt. Ik hield ook van het niveau van liefde én feminisme in dit boek. Net lekker feelgood zonder vrouwonvriendelijk of saai te worden.

De plot was niet per se om naar huis te schrijven. Normaal stoor ik me eraan in een feelgood en ook bij dit boek weet iedereen bij bladzijde één waar het heen gaat, maar het kon me dit keer niet schelen. Ik heb van elk cheesy en grappig moment genoten én op het einde werd het zowaar verrassend en kwam er een plotwending. Ook de andere personages waren leuk. Voornamelijk Bee, natuurlijk, maar ook van haar gothic assistent zou ik wel een sequel willen.

Al met al had dit boek me verrast. Ik werd er vrolijk van, ik wilde verder lezen ondanks dat je het einde al van mijlenver zit aankomen, en de personages waren prettig en grappig. Hou je van geeky feelgood-boeken die niet al te onvoorspelbaar zijn? Dan zit je met het nieuwe boek van Ali Hazelwood goed.