Een teleurstellende zoektocht

Ilse Ruijters heeft al een aantal boekenprijzen op haar naam staan. Met De onderkant van sneeuw debuteerde ze in de thrillerwereld en werd beloond met de Hebban Thriller Debuutprijs in 2015. Ook met haar tweede thriller ging ze er met de Hebban Thriller Award 2017 vandoor én belandde ze op de shortlist van de Gouden Strop. Haar derde en meest recente thriller, Meisje van me, belooft daarom veel goeds.  

Meisje van me vertelt het verhaal van de succesvolle Tom en Amber. Omdat Amber geen kinderen kan krijgen vragen zij Kirsten, een van de studenten van de door Tom opgerichte Mindset Academy, om draagmoeder te zijn. Wanneer Tom en Amber hun dochter Emma na de bevalling willen ophalen in het ziekenhuis, blijken Emma en Kirsten echter verdwenen te zijn, en begint hun zoektocht naar de waarheid.  

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven en waar dat dikwijls een pluspunt is, komen de perspectiefwisselingen in Meisje van me niet lekker uit de verf. Allereerst zijn er veel gezichtspunten: het verhaal wordt verteld vanuit Tom en Amber, maar ook vanuit collega Joël, vriend en vriendin Alec en Judith, de zus van Amber, een vriendin en ex-vriend van Kirsten en zo zijn er nog een aantal perspectieven. Door deze enorme hoeveelheid informatie krijg je als lezer wel inzicht in de motieven achter de acties van de verschillende personages, maar hebben deze personages niet veel diepgang en zijn sommige perspectieven zelfs wat overbodig. Andere perspectieven zijn gewoon naar. Zo geeft Tom vrouwen die hij tegenkomt een cijfer van één tot tien, en deelt hij ze op in de categorieën ‘neukbaar’ en ‘niet neukbaar’. Het boek voelt zo erg denigrerend naar vrouwen toe en draait veelal om seks, terwijl de flaptekst die indruk niet geeft.  

‘Hij typte vijf minuutjes, liep naar de wc, waste zijn pik en gaf zichzelf een knipoog in de spiegel.’  

Ook de spanning is niet overal even aanwezig. Dat heeft zowel met het feit te maken dat Kirsten en Emma al vanaf het begin vermist zijn, als dat er weinig doorbraken zijn de zoektocht naar hen. Er zijn bovendien geen enorme plotwendingen tot het einde toe, waar de spanning wél tot een hoogtepunt komt wanneer iedereen geheimen onthuld worden. Een groot thema in het boek, mensenhandel, geeft het verhaal dan weer wel de diepgang die het nodig heeft. Samen met de opbouw van de spanning op het einde, zorgt dit ervoor dat het boek toch de positieve kanten heeft die verwacht worden van zo’n groot thrillertalent.  

Daarmee voldoet dit werk niet volledig aan de verwachtingen. Meisje van me is absoluut geen slecht boek: de thema’s die naar voren komen zijn origineel en het einde maakt veel goed. Helaas zijn de personages wat vlak en soms helemaal overbodig en is de spanning niet in het hele boek aanwezig, waardoor het voor een thriller wat onontbeerlijke elementen mist.