Lezersrecensie
Tweede boek syndroom, maar met een spetterend einde
Uit Bloed en As was één van mijn favoriete boeken van het afgelopen jaar. Ik recenseerde hem hier en je kon merken dat ik veel zin had in het tweede deel van de serie. Nu was het eindelijk zover: Opnieuw bracht Zomer & Keuning het uit in een prachtige gelimiteerde editie, en ik had erg veel zin om het boek te lezen.
Alles wat Poppy ooit voor waar heeft aangenomen, blijkt een leugen – zelfs de man van wie ze hield. Er is een oorlog op komst en Poppy zit er middenin. De koning wil haar gebruiken om een boodschap over te brengen, de afvalligen willen haar dood, de wulven worden onvoorspelbaarder en haar krachten nemen alleen maar toe, waardoor de Atlantiërs bang voor haar worden. Er staat meer op het spel dan ooit tevoren…
Rijk van Vlees en Vuur heeft een hoop pagina’s: meer dan 600. Het is dus echt een flinke pil! Gelukkig begint het verhaal met een kleine recap van het vorige boek en gaat het verder waar het gebleven was, bij Poppy die met Casteel (voormalig Hawke) op de vlucht slaat. Het blijkt dat haar waarheid niet de absolute waarheid was, en ze moet de wereld, en zichzelf, opnieuw uitvinden.
Helaas is de plot niet zo sterk als het eerste deel. Rijk van Vlees en Vuur heeft het typische tweede-boek-syndroom: Het is langzaam, met veel gedachten en gevoelens vanuit Poppy, veel politieke kwesties en weinig actie. Hier en daar zit er spanning in (vooral naar het einde, want wauw, het einde is wel even iets!) maar er kan zomaar 50 bladzijden niks gebeuren. De liefhebbers tussen de romance van Casteel en Poppy kunnen wel hun hart ophalen. Er zitten een hoop steamy en romantische scènes in.
Zoals je merkt ben ik niet zo ondersteboven van dit deel als Uit Bloed en As. Ondanks dat het einde en de schrijfstijl van Armentrout een hoop goed maakt, was het verhaal – zeker voor de aantal pagina’s – niet altijd even interessant. Door het einde ben ik echter geïntrigeerd het derde deel alsnog te lezen, want ik wil weten hoe het afloopt!
Alles wat Poppy ooit voor waar heeft aangenomen, blijkt een leugen – zelfs de man van wie ze hield. Er is een oorlog op komst en Poppy zit er middenin. De koning wil haar gebruiken om een boodschap over te brengen, de afvalligen willen haar dood, de wulven worden onvoorspelbaarder en haar krachten nemen alleen maar toe, waardoor de Atlantiërs bang voor haar worden. Er staat meer op het spel dan ooit tevoren…
Rijk van Vlees en Vuur heeft een hoop pagina’s: meer dan 600. Het is dus echt een flinke pil! Gelukkig begint het verhaal met een kleine recap van het vorige boek en gaat het verder waar het gebleven was, bij Poppy die met Casteel (voormalig Hawke) op de vlucht slaat. Het blijkt dat haar waarheid niet de absolute waarheid was, en ze moet de wereld, en zichzelf, opnieuw uitvinden.
Helaas is de plot niet zo sterk als het eerste deel. Rijk van Vlees en Vuur heeft het typische tweede-boek-syndroom: Het is langzaam, met veel gedachten en gevoelens vanuit Poppy, veel politieke kwesties en weinig actie. Hier en daar zit er spanning in (vooral naar het einde, want wauw, het einde is wel even iets!) maar er kan zomaar 50 bladzijden niks gebeuren. De liefhebbers tussen de romance van Casteel en Poppy kunnen wel hun hart ophalen. Er zitten een hoop steamy en romantische scènes in.
Zoals je merkt ben ik niet zo ondersteboven van dit deel als Uit Bloed en As. Ondanks dat het einde en de schrijfstijl van Armentrout een hoop goed maakt, was het verhaal – zeker voor de aantal pagina’s – niet altijd even interessant. Door het einde ben ik echter geïntrigeerd het derde deel alsnog te lezen, want ik wil weten hoe het afloopt!
2
Reageer op deze recensie