'Dit is het moment om te spreken en gehoord te worden'

Thysia Huisman weet al jong wat ze wil: als model de wereld veroveren. Het is een droom die binnen handbereik lijkt te zijn als ze als vijftienjarig meisje de modellenwedstrijd van het tijdschrift Make-up & beauty wint. Deze droom stort echter in zodra ze, als gevolg van de harde eisen van het modellenbureau, te ver doorschiet in het afvallen en daardoor aan de kant gezet wordt. Ze laat het modellenleven achter zich, tot ze een paar jaar later op een feestje aangesproken wordt door een man die belofte in haar ziet. Als ze vervolgens de kans krijgt om naar een bekende modellenscout in Parijs te gaan, grijpt ze die met beide handen aan. Het ziet er even naar uit dat ze haar droom nu eindelijk echt waar kan gaan maken, maar eenmaal in Parijs belandt ze al snel in een nachtmerrie.

Huisman was model in de jaren 80 en 90. Als jaren later #MeToo opkomt, maakt dat veel bij haar los. Ze besluit om ruim twintig jaar later alsnog symbolisch aangifte te doen tegen Brunel. In Close-up doet ze verslag van haar persoonlijke ervaringen met de modellenwereld en het seksueel misbruik.

Close-up is opgedeeld in drie delen. In het eerste deel staat de modellenwedstrijd centraal waaraan Huisman als vijftienjarige deelnam. Het is onvoorstelbaar dat zo’n jong meisje al zo gepusht wordt in het modellenwereldje. Ze wordt steeds aangevallen op haar gewicht, maar zodra ze door het vele afvallen te licht is, wordt ze genadeloos aan de kant geschoven. In het tweede deel van het verhaal zien we hoe Huisman het modellenwerk weer oppakt en opgetogen naar Parijs vertrekt om al haar dromen alsnog waar te maken. Al snel voelt ze zich niet op haar gemak, maar ze blijft, want deze kans kan ze niet aan zich voorbij laten gaan, toch? Ze denkt dat ze haar mannetje wel kan staan, maar haar modellenscout Brunel drogeert en verkracht haar. Huisman vlucht daarna zo snel mogelijk weg uit Parijs en maakt daarmee een einde aan haar carrière als model.

Huisman schrijft haar ervaringen op in eenvoudige bewoordingen en zonder opsmuk. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van korte zinnen, waardoor het verhaal niet altijd even prettig leest. Ook benoemt ze gevoelens letterlijk, in plaats van de lezer mee te nemen in dat gevoel. Zo zegt ze bijvoorbeeld 'Ik ben bang' of 'Ik voel me vies en leeg', maar zoekt de diepte hierbij niet op. Soms komt het verhaal daardoor zelfs wat afstandelijk over.

Dat verandert in het derde deel, waarin Huisman door de #MeToo-beweging zelf ook aangemoedigd wordt om haar verhaal te doen. In dit deel reflecteert ze meer op wat er gebeurd is en wat dit voor haar betekent; ook nog zoveel jaren na deze gebeurtenissen heeft het grote impact op haar. Dit deel is met meer gevoel beschreven en voelt daardoor het meest persoonlijk.

Close-up is geen boek dat je leest omdat het zo goed geschreven is, maar omdat dit een verhaal is dat er toe doet. Het stelt wangedrag en misbruik binnen de modellenwereld aan de kaak. Huisman geeft ook een belangrijke boodschap met dit verhaal af, namelijk dat seksueel misbruik nooit je eigen schuld is en dat je er zeker niet over moet zwijgen:

'Dit is het moment om te spreken en gehoord te worden.'