Mooi maar onrealistisch boek over een onconventionele liefde

Karmen verhuist na een stukgelopen relatie met een Afrikaanse danser met haar drie kinderen naar een dorpje. Echt contact krijgen ze hier niet, de dorpsbewoners vinden Karmen excentriek. Ook hun getinte huidskleur is hier een unicum, wat leidt tot wat pesterijen. Als Karmen besluit haar kinderen dan maar naar een antroposofische school over te plaatsen, reizen zij voortaan met de bus naar school. Tijdens het meereizen met de bus ontmoet Karmen ook de tweeling waar haar oudste zoon bevriend mee is. Karmen voelt zich geraakt door een van deze jongens, Bas, en ontdekt al snel dat ze verliefd op hem is. In het echt hebben zij geen contact met elkaar, maar hun gedachten lijken constant verbonden te zijn. Karmen besluit een openhartige brief naar Bas te sturen om haar gevoelens voor hem te uiten. Vanaf dat moment zijn ook de dorpsbewoners betrokken bij deze verliefdheid...

Karmen heeft meerdere (dag)dromen over Bas, waaruit blijkt dat zij elkaar uit vorige levens kenden: “Ik weet wie jij bent. En ik heb heel vaak van je gehouden!” Steeds heeft er iets tussen hen in gestaan. In dit leven hebben ze contact via elkaars gedachten. Dit doet wat zweverig aan en als lezer moet je daar wel een beetje van houden om dit te kunnen waarderen. De gedachtegesprekken en de dromen zijn wel echt de kern van het verhaal en roepen de vraag op wat werkelijkheid is en wat niet. Toch doen deze dromen niet eens zo onrealistisch aan. Misschien ook wel doordat de lezer juist door deze dromen Karmen leert kennen, met haar mee gaat leven en zich afvraagt of de liefde tussen haar en Bas in dit leven wel succesvol zal zijn.

De gesprekken met vriendinnen die genoemd worden en de reacties vanuit de omgeving komen daarentegen veelal onrealistisch over. Karmen is twee keer zo oud als de zeventienjarige Bas. Als lezer verwacht je dat dat toch op zijn minst wel wat stof doet opwaaien, maar de storm blijft liggen. Karmen spreekt openlijk over haar gevoelens met haar vriendinnen en die lijken hier geen moeite mee te hebben. De reactie van de buurtkinderen, die enkel wat vragen aan haar stellen, is veel te tam om realistisch te zijn. Zelfs de moeder van Bas heeft alleen een kort gesprekje met Karmen, waarbij ze nooit echt tot de kern komen. Jawel, er wordt wat geroddeld in het dorp, maar daar blijft het dan ook bij. De reacties uit de omgeving lijken niet passend bij de situatie en verstoren daardoor het verhaal eerder dan dat ze hieraan iets bijdragen.

Wat Esther Bonse wel heel mooi doet, is de beschouwing over de waardering van relaties binnen de maatschappij. Ze roept vragen op over waarom alleen conventionele relaties gewaardeerd worden, zelfs als hierin de liefde ontbreekt, terwijl onconventionele liefde geen kans krijgt. Dit zet aan tot nadenken.

De droom zal wellicht vooral interessant zijn voor lezers die geïnteresseerd zijn in spirituele relaties. Zeker in combinatie met de reacties uit de omgevingen is dit niet het meest realistische boek. Door de mooie beschrijvingen over het verlangen naar de ultieme liefde, waar de grens ligt tussen droom en werkelijkheid en de invloed van de maatschappij op onconventionele liefdes, is het uiteindelijk wel een mooi boek om te lezen.