Lucy aan zee
Het verhaal is deel van de Lucy-reeks, waardoor het soms voortborduurt op eerdere gebeurtenissen. Dit is overigens niet hinderlijk.
Tijdens het lezen wordt duidelijk dat Lucy’s relatie met haar moeder al in een eerder boek aan bod is gekomen. De schrijfster lijkt er wel vanuit te gaan dat de lezer bekend is met de eerdere boeken.
De schrijfstijl van dit boek is opvallend. Het leest deels als een dagboek, deels alsof de schrijfster letterlijk tegen de lezer praat. Soms worden zinnen herhaald of toegelicht ‘wat ik bedoel te zeggen is…’. Zelfs de indeling in paragrafen en hoofdstukken is anders dan bij een andere roman. Daarnaast beschrijft Lucy momenten, ontmoetingen en herinneringen die zij heeft. Deze volgen elkaar haast willekeurig op, waardoor het lastig is een lijn te trekken in wat de schrijfster wil vertellen. Voor mij haalde deze schrijfstijl de vaart eruit en maakte dat ik zoekend was naar waar dit boek over gaat.
In Lucy aan zee komen thema’s aan bod: eenzaamheid, omgaan met een veranderende wereld, relaties. Vooral dit laatste komt veel aan bod. Lucy’s relatie met haar dochters, haar ex-man, haar overleden man en de nieuwe mensen die zij ontmoet in Maine spelen een belangrijke rol. Op sommige momenten is het boek erg beschrijvend, het geeft gesprekken precies weer. Er worden veel details gegeven. Enerzijds maakt dat de personen die voorbij komen veel diepgang hebben, zij hebben duidelijk allemaal hun eigen leven waar Lucy slechts een klein inkijkje in krijgt. Anderzijds zorgt het ervoor dat je als lezer zoekende kunt zijn naar de boodschap, waar gaat het nou echt over? Zijn al deze details nodig? Liever zou ik Lucy’s gedachten en gevoelens erover horen.
Dit boek leest goed als een blog/dagboek. Als verhaal met kop-midden-staart is het minder herkenbaar. Er zijn wel ontwikkelingen, maar geen plot. Je kunt daardoor wel ieder moment een deel lezen en het boek weer een tijdje wegleggen.
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
