Prettig leesbaar debuut

Jong is afgestudeerd, maar nu hij zijn diploma heeft, heeft hij geen idee wat ermee te doen. Het komt hem dan eigenlijk ook wel goed uit dat zijn oom hem een baantje aanbiedt. Een dag later start hij met zijn werk in de partij loods van zijn oom.

Mira Aluç schreef diverse korte verhalen en essays, in 2022 was ze finalist van de Joost Zwagerman Essayprijs. Sprokkelaars is haar debuutroman.

Het verhaal start met een proloog, waarin de hoofdpersoon een briefje in zijn portemonnee vindt dat stamt uit zijn tijd in de loods. Ook al is hij inmiddels tien jaar verder en heeft hij de baan waarvoor hij bestemd was, er zijn nog steeds momenten waarop hij aan het industrieterrein en de mensen met wie hij daar omging denkt.

Wat volgt is een beschrijving van zijn tijd daar. Zijn oom noemt hem vanaf het begin Jong en de anderen nemen dat over. Wat zijn echte naam is, daar kom je als lezer niet achter.

Het verhaal is prettig geschreven, leest makkelijk weg. Je maakt de gebeurtenissen samen met de hoofdpersoon mee. Het gaat over alledaagse leven in de loods: het drievoudig stickeren van alle artikelen, het ophalen van restpartijen, snacks of eenmaal per week stamppot halen bij Henny.

Heel veel bijzonders gebeurt er dus niet in deze roman, maar dat is ook niet nodig. Jong mag dan gestudeerd hebben, hij leert pas echt wat tijdens dit tussen baantje te midden van mensen die aan de rand van de maatschappij verkeren. Hij ontwikkelt zich en gaat met andere ogen naar deze mensen kijken. Zijn tijd in de loods verandert hem en maakt hem een beter mens. Het gevoel dit met Jong meebeleefd te hebben maakt dit boek het lezen meer dan waard.