Lezersrecensie
Burn-out voor een dag
De 51-jarige Erik besluit op een ochtend dat hij niet naar werk gaat. Hij noemt het een burn-out voor een dag. In gedachten, want naar zijn werkgever toe blijft hij mysterieus, wat hem steeds meer schik in de situatie geeft. Op het eerste gezicht lijkt het daardoor een grappig voorval, maar hoe meer Erik je meeneemt in zijn gedachten, des te duidelijker wordt het dat er meer aan de hand is dan zomaar een baaldagje.
Ilse, eindredacteur voor Knack Weekend en journalist voor diverse bladen, schreef eerder al Het ministerie van werkplezier. Met De tijdontkenner zet ze haar romandebuut neer.
Deze roman bestaat uit korte hoofdstukjes met veelal korte zinnen. Hierdoor is het boek makkelijk te behappen. Dat is ergens ook wel fijn, want er komen enkele zwaardere thema's aan bod zoals ongewenste kinderloosheid en me too. Juist door de opbouw en schrijfstijl wordt het desondanks geen zwaar boek, maar soms had het verhaal nog net wat meer de diepte mogen opzoeken.
Alles wordt gelezen vanuit het perspectief van Erik. Hij knoeit met tijd en daardoor is het voor de lezer soms wat lastig om een chronologie te ontdekken. Dit past echter zo goed bij het personage en zijn beleving, dat het niet storend is maar eerder bijdraagt aan de leeservaring. Erik gaat leven, de andere personages blijven helaas vlak. Dat is vanuit het gekozen perspectief wellicht lastig te voorkomen, jammer is dat wel.
De tijdontkenner laat zien hoe iemand met grote thema's kan worstelen in zijn leven, maar net zo goed met het leven van alledag.
Ilse, eindredacteur voor Knack Weekend en journalist voor diverse bladen, schreef eerder al Het ministerie van werkplezier. Met De tijdontkenner zet ze haar romandebuut neer.
Deze roman bestaat uit korte hoofdstukjes met veelal korte zinnen. Hierdoor is het boek makkelijk te behappen. Dat is ergens ook wel fijn, want er komen enkele zwaardere thema's aan bod zoals ongewenste kinderloosheid en me too. Juist door de opbouw en schrijfstijl wordt het desondanks geen zwaar boek, maar soms had het verhaal nog net wat meer de diepte mogen opzoeken.
Alles wordt gelezen vanuit het perspectief van Erik. Hij knoeit met tijd en daardoor is het voor de lezer soms wat lastig om een chronologie te ontdekken. Dit past echter zo goed bij het personage en zijn beleving, dat het niet storend is maar eerder bijdraagt aan de leeservaring. Erik gaat leven, de andere personages blijven helaas vlak. Dat is vanuit het gekozen perspectief wellicht lastig te voorkomen, jammer is dat wel.
De tijdontkenner laat zien hoe iemand met grote thema's kan worstelen in zijn leven, maar net zo goed met het leven van alledag.
1
Reageer op deze recensie