Lezersrecensie
Liefde op latere leeftijd in volle glorie.
In Cilento neemt Monique Brans de lezer mee op een intieme en zintuiglijke reis door de ruige schoonheid van Zuid-Italië, maar vooral door de complexe landschappen van de menselijke ziel. Marí, een succesvolle vrouw van 67, is het toonbeeld van zelfstandigheid, maar onder haar sterke façade schuilt een diep verlangen naar echte, onvoorwaardelijke liefde.
Wanneer een toevallige ontmoeting of is het het lot? haar in contact brengt met een onbekende man via een datingsite, ontvouwt zich een verhaal dat balanceert tussen hoop, twijfel en hartstocht. Het ogenschijnlijk kleine voorval van een vallend boek vormt een prachtig symbolisch startschot voor een onverwachte reis, niet alleen geografisch, maar vooral emotioneel.
De beschrijving van de geïsoleerde villa in het ongerepte Cilento is adembenemend en draagt bij aan het beklemmende gevoel van overgeleverd zijn aan elkaar, zeker wanneer de pandemie de buitenwereld volledig buitensluit. In deze natuurlijke afzondering worden Marí’s verlangens, angsten en diepste onzekerheden op een bijna nietsontziende manier blootgelegd.
Brans weet in een subtiele, soms poëtische stijl te schrijven over verlangen op latere leeftijd, over de kracht en kwetsbaarheid van lichamelijkheid, en over hoe liefde soms pas echt begrepen wordt wanneer we de controle durven loslaten. Cilento is geen zoetsappige liefdesroman, maar een eerlijke, volwassen en diepgaande verkenning van menselijke connectie vol rauwe schoonheid en onverwachte wendingen.
Een aanrader voor wie houdt van een verhaal dat even meeslepend als bezinnend is, en dat laat zien dat de zoektocht naar liefde nooit gebonden is aan leeftijd.
Wanneer een toevallige ontmoeting of is het het lot? haar in contact brengt met een onbekende man via een datingsite, ontvouwt zich een verhaal dat balanceert tussen hoop, twijfel en hartstocht. Het ogenschijnlijk kleine voorval van een vallend boek vormt een prachtig symbolisch startschot voor een onverwachte reis, niet alleen geografisch, maar vooral emotioneel.
De beschrijving van de geïsoleerde villa in het ongerepte Cilento is adembenemend en draagt bij aan het beklemmende gevoel van overgeleverd zijn aan elkaar, zeker wanneer de pandemie de buitenwereld volledig buitensluit. In deze natuurlijke afzondering worden Marí’s verlangens, angsten en diepste onzekerheden op een bijna nietsontziende manier blootgelegd.
Brans weet in een subtiele, soms poëtische stijl te schrijven over verlangen op latere leeftijd, over de kracht en kwetsbaarheid van lichamelijkheid, en over hoe liefde soms pas echt begrepen wordt wanneer we de controle durven loslaten. Cilento is geen zoetsappige liefdesroman, maar een eerlijke, volwassen en diepgaande verkenning van menselijke connectie vol rauwe schoonheid en onverwachte wendingen.
Een aanrader voor wie houdt van een verhaal dat even meeslepend als bezinnend is, en dat laat zien dat de zoektocht naar liefde nooit gebonden is aan leeftijd.
2
Reageer op deze recensie