Een wereld in cirkels, een meisje dat durft af te wijken.

In Vyk, het eerste deel van De legende van Lusifer Loeping, schetst Bieke Vanlaeken een intrigerende wereld waarin niets is wat het lijkt – een dystopische torenmaatschappij waar alles netjes in cirkels draait… behalve Vyk zelf.

Vanaf de eerste bladzijde voel je dat er iets wringt in Torn. De samenleving lijkt strak geregisseerd, maar achter de façade borrelt iets onheilspellends. Vyk is een hoofdpersoon die je meteen in het hart sluit: nieuwsgierig, dapper en vooral menselijk in haar twijfels en angsten. Haar verlangen om meer te weten, om te ontsnappen aan het verstikkende systeem, is voelbaar en meeslepend.

Vanlaeken schrijft met vaart en beeldend taalgebruik, waardoor de sfeer van het boek – mysterieus, beklemmend en soms zelfs poëtisch – sterk binnenkomt. De vragen stapelen zich op, en hoewel je lang niet alles beantwoord krijgt (zoals het hoort in een eerste deel), voelt het boek nooit frustrerend aan. Integendeel, het maakt nieuwsgierig naar wat volgt.

Wat dit boek echt bijzonder maakt, is hoe het grote thema’s aanraakt – controle versus vrijheid, conformiteit tegenover individualiteit – zonder zwaarwichtig te worden. Het verhaal blijft toegankelijk, spannend en vlot leesbaar, ook voor jongere lezers. Tegelijk spreekt het ook oudere lezers aan die houden van gelaagde verhalen en werelden met meer dan één waarheid.

Vyk is een originele, meeslepende start van een veelbelovende trilogie. Een verhaal dat durft vragen te stellen, zonder meteen alle antwoorden te geven. Spannend, sfeervol en net vreemd genoeg om je bij de keel te grijpen.

Voor fans van dystopische coming-of-age verhalen met een filosofisch randje.