Een aangrijpend verhaal over veerkracht en overleven.

Vivianne de Caluwé weet in De ontpopping een schrijnend en beklemmend verhaal neer te zetten dat de lezer vanaf de eerste pagina aangrijpt en niet meer loslaat. Het boek volgt Veroniek, een meisje dat opgroeit in een omgeving die verre van veilig is. Haar vader, Brutus, lijkt voor de buitenwereld een liefdevolle en zorgzame ouder, maar achter gesloten deuren ontpopt hij zich tot haar grootste nachtmerrie. De mishandelingen en het misbruik die Veroniek ondergaat zijn hartverscheurend, en als lezer voel je een mengeling van woede, verdriet en machteloosheid.

Wat dit boek zo indrukwekkend maakt, is de manier waarop Veroniek zich ondanks alle ellende ontwikkelt. Haar groei van een weerloos kind naar een jonge vrouw die steeds meer voor zichzelf leert opkomen, is zowel pijnlijk als inspirerend. De Caluwé schrijft op een directe en rauwe manier, zonder de gruwelijkheden te verbloemen, maar weet tegelijkertijd hoop en kracht in het verhaal te verweven.

Naast het huiselijk geweld wordt ook het pesten op school aangestipt, wat de eenzaamheid en uitzichtloosheid van Veroniek nog verder vergroot. Toch blijft de vraag gedurende het hele boek branden: zal zij zich weten los te worstelen uit deze nachtmerrie? En zo ja, wat voor toekomst wacht haar?

De ontpopping is geen lichte kost, maar wel een noodzakelijk en indringend verhaal over overleven, veerkracht en de kracht van de menselijke geest. Het is een boek dat je niet onberoerd laat en nog lang blijft nazinderen. Absoluut een aanrader voor wie houdt van realistische en diepgaande verhalen.