Slecht boek

Kan een schrijver een spannend verhaal schrijven door onderzoek in archieven en toch recht doen aan het leed wat families is aangedaan door de Duitsers. In dit boek komt de waarheid aan het licht. Groeneveld is niet in staat om gedegen onderzoek te doen. Hij schaad verschillende verzetsmensen die slachtoffer zijn geworden van de Duitsers. Hij doet het voorkomen of hij de waarheid wil achterhalen over de oplichtingspraktijken naar Joodse mensen maar hij is niet op zoek naar de waarheid maar naar een spannend sensatieverhaal. Hij baseerd zich op veronderstellingen die hij niet met bewijs of feiten kan hard maken. Meerder keren gebruikt hij zinnen als...het zou kunnen dat...mogelijk is...wellicht /zou kunnen om dan vervolgens zaken te veronderstellen. Groeneveld heeft geen enkele poging gedaan om in gesprek te gaan met familieleden van zowel de verzetsstrijder als de Joodse slachtoffers die in het boek aan bod komen. Iedereeen is stomverbaasd namen van familieleden te lezen zonder een enkele poging van zijn kant om met slachtoffers ingesproken te gaan. Op mailtjes en brieven naar aanleiding van zijn boek wordt niet gereageerd. Ik heb hem een lijst met bronnen aangereikt die een heel ander beeld schetsen van zijn aannames maar daar wil hij niet op in gaan. Excuus zou op zijn plaatst zijn. Groeneveld doet er goed aan in het vervolg fictieve namen te gebruiken van fictieve personages wanneer hij een spannend boek wil schrijven.