Spoed!

112 verhalen van Stef Vanlee

Als biologiedocent leek me dit een leuk boek: wie weet kan ik er nog wat aan hebben voor mijn lessen?

Stef Vanlee neemt je mee in de MUG, de mobiele urgentie groep, een Belgische constructie. Die ondersteunen de ambulance, en komen dus bij allerlei spoedgevallen.

Deze verzameling waargebeurde korte verhalen zijn ontzettend uiteenlopend. Van gekke vragen ('mijn hond heeft diabetes en hij heeft me gebeten, krijg ik het nu ook?') tot bevallingen. Stef doet alles: handen vasthouden, troosten, medische handelingen, Sinterklaas spelen, grappen maken, een toneelvoorstelling maken, acteren en heel hard rijden om iedereen te helpen.

Ook de ongevallen zijn uitlopend, van mogelijke moorden, familie ruzies, onderkoelingen, maar helaas ook heel wat kinderongeluk.
Ik heb zelf een kleine baby, en alle ongevallen met kinderen of kleintjes kwamen nogal hard binnen. Ik weet zeker dat ik er nog vaak aan zal denken, want kindermishandeling vergeet je niet snel.

Wat me verder bijblijft is dat je niet veilig bent in het verkeer als iemand anders brokken maakt. Je kunt net zo netjes rijden, maar als iemand anders stomdronken is dan ben je zo aangereden.
Ook het belang van omstanders, om bijvoorbeeld de weg te wijzen naar de slachtoffers of om te reanimeren.

Een aantal verhalen heeft een podcast, of een video. Die heb ik niet bekeken, maar het zijn leuke extra 's als je meer wil.

De afsluiters van de verhalen vond ik minder sterk. Die lijken soms moraliserend, bijvoorbeeld als ze oproepen tot minder drankgebruik, terwijl dat al overduidelijk is door de verhalen zelf. Sommige verhalen hebben geen concluderen de zinnen nodig, het verhaal is genoeg.

Stef Vanlee komt uit België, en het taalgebruik is (gelukkig) niet volledig vernederlandst. Zo gaat het over een lavabo in plaats van een wastafel, en is iemand 'helemaal van zijn melk'.

Ik raad dit boek zeker aan!