Hebban recensie
Duizelingwekkende hoeveelheid verhaallijntjes
Frank Tallis is schrijver en psycholoog. Naast zelfhulpboeken op het gebied van psychologie en een roman schreef hij zes thrillers. Dodelijke driften (Mortal Mischief) is het derde boek waarin Liebermann een hoofdrol vervult en het eerste wat in een Nederlandse vertaling verschijnt. Het boek haalde de shortlist van de Ellis Peters Historical Dagger Award.
Wenen. 1900. De stad bruist. Kunst en wetenschappen floreren. De psychoanalyse van Freud staat in de kinderschoenen en is in de talrijke cafés het gesprek van de dag. De jonge dokter Max Liebermann is aanhanger van diens gedachtegoed en past het toe in de praktijk. Op een dag vraagt zijn vriend inspecteur Oskar Reinhardt hem te assisteren bij een ingewikkelde moordzaak. In een hermetisch afgesloten kamer is het lijk gevonden van Charlotte Löwenstein. De vrouw (jong en mooi) is een beroemd medium. Er is een schotwond, maar geen kogel, en ook een wapen ontbreekt. Wel is er een afscheidsbriefje. Reinhardt staat voor een raadsel. De verwachte gasten van de seance op de dag van de moord, een uitermate kleurrijk gezelschap met o.a. een graaf en een slotenmaker, zijn de eerste verdachten. Naast de zaak Löwenstein is er nog het verhaal van miss Lydgate, een jonge vrouw die in een kliniek wordt verpleegd. Voor de medische wetenschap is ze het een typisch voorbeeld van een hysterica die alleen met stroomstoten genezen kan worden. Max Liebermann heeft zijn twijfels. Met behulp van de nieuwe psychoanalyse komt hij achter de ware aard van de ziekte.
Tot zover de ingrediënten van Dodelijke driften. Het boek wordt geafficheerd als literaire thriller. Het etiket historische thriller was gepaster geweest. Frank Tallis is een uitstekende beschrijver van het Wenen van de eeuwwisseling. Gezien de aangevoerde bronnen aan het eind van het boek heeft hij gedegen onderzoek gedaan en dat valt te lezen. Cafés, straten, wijken, gebouwen, prominente inwoners, politieke stromingen, de populaire klassieke liederen van die tijd het boek leest als een historische roman. Met de sfeertekening is het dus prima gesteld, met de karakters helaas wat minder. Zelfs een hoofdpersoon als Max Liebermann blijft vlak en lijkt vooral bedoeld om het verhaal voort te stuwen. Voor echte spanning zorgt Dodelijke driften ook niet. Ook dat is jammer, want het gegeven dat intelligente, zelfstandige vrouwen rond 1900 als hysterisch werden weggestopt om er maar geen last van te hebben is natuurlijk ijzersterk.
Verder duizelt het boek van verhaallijntjes die even makkelijk worden ingezet als dat ze weer worden los gelaten. Zonde. Frank Tallis is absoluut een schrijver en met zijn kennis van de psychologie heeft hij een troef in handen, maar een strengere redactie had geen kwaad gekund. Op de voorpagina wordt Dodelijke driften aangekondigd als Verzamelde werken Liebermann, deel 1. Hopelijk zijn de delen die nog op de Nederlandse markt komen spannender.
Wenen. 1900. De stad bruist. Kunst en wetenschappen floreren. De psychoanalyse van Freud staat in de kinderschoenen en is in de talrijke cafés het gesprek van de dag. De jonge dokter Max Liebermann is aanhanger van diens gedachtegoed en past het toe in de praktijk. Op een dag vraagt zijn vriend inspecteur Oskar Reinhardt hem te assisteren bij een ingewikkelde moordzaak. In een hermetisch afgesloten kamer is het lijk gevonden van Charlotte Löwenstein. De vrouw (jong en mooi) is een beroemd medium. Er is een schotwond, maar geen kogel, en ook een wapen ontbreekt. Wel is er een afscheidsbriefje. Reinhardt staat voor een raadsel. De verwachte gasten van de seance op de dag van de moord, een uitermate kleurrijk gezelschap met o.a. een graaf en een slotenmaker, zijn de eerste verdachten. Naast de zaak Löwenstein is er nog het verhaal van miss Lydgate, een jonge vrouw die in een kliniek wordt verpleegd. Voor de medische wetenschap is ze het een typisch voorbeeld van een hysterica die alleen met stroomstoten genezen kan worden. Max Liebermann heeft zijn twijfels. Met behulp van de nieuwe psychoanalyse komt hij achter de ware aard van de ziekte.
Tot zover de ingrediënten van Dodelijke driften. Het boek wordt geafficheerd als literaire thriller. Het etiket historische thriller was gepaster geweest. Frank Tallis is een uitstekende beschrijver van het Wenen van de eeuwwisseling. Gezien de aangevoerde bronnen aan het eind van het boek heeft hij gedegen onderzoek gedaan en dat valt te lezen. Cafés, straten, wijken, gebouwen, prominente inwoners, politieke stromingen, de populaire klassieke liederen van die tijd het boek leest als een historische roman. Met de sfeertekening is het dus prima gesteld, met de karakters helaas wat minder. Zelfs een hoofdpersoon als Max Liebermann blijft vlak en lijkt vooral bedoeld om het verhaal voort te stuwen. Voor echte spanning zorgt Dodelijke driften ook niet. Ook dat is jammer, want het gegeven dat intelligente, zelfstandige vrouwen rond 1900 als hysterisch werden weggestopt om er maar geen last van te hebben is natuurlijk ijzersterk.
Verder duizelt het boek van verhaallijntjes die even makkelijk worden ingezet als dat ze weer worden los gelaten. Zonde. Frank Tallis is absoluut een schrijver en met zijn kennis van de psychologie heeft hij een troef in handen, maar een strengere redactie had geen kwaad gekund. Op de voorpagina wordt Dodelijke driften aangekondigd als Verzamelde werken Liebermann, deel 1. Hopelijk zijn de delen die nog op de Nederlandse markt komen spannender.
1
Reageer op deze recensie