Geen hoogvlieger
Dierenarts Devon Brady is werkzaam op een Caraïbisch eiland waar na een natuurramp reddingshonden worden ingezet om de slachtoffers vanonder het puin te bevrijden. Op een dag wordt een zwarte labrador 'Ned' met een schotwond naar binnen gebracht. De baas van de hond, Jude Marrok, is woedend en gaat op zoek naar de schutter. Hij belooft Devon om Ned later op te halen. Devon verzorgt de hond maar Marrok is spoorloos verdwenen. Zo raakt Devon onwillekeurig verzeild in Marroks wereld. Een schimmige wereld. Marrok is indiaan, in ieder geval voor de helft, hij is commando geweest, heeft gevochten en gedood, en het lijkt erop dat zijn strijd nog niet voorbij is, want overal dreigt gevaar. Wanneer Devon en haar naasten bedreigd worden, kiest ze voor de mysterieuze Marrok en diens bescherming. De onzichtbare vijand heeft het gemunt op vier honden, waaronder Ned, die een bijzondere gave hebben: het kunnen genezen van mensen. Om te zorgen dat de honden niet in verkeerde handen vallen, heeft Marrok ze ondergebracht bij zogenaamde oppassers die, onwetend over hun bijzondere gave, voor hen zorgen. Devon zit in het bootje en kan niet anders dan Marrok met zijn missie te helpen...
Zo begint Iris Johansens Donkere zomer. Alle ingrediënten voor een spannend boek zijn aanwezig, ware het niet dat de uitgever de sleutel tot de eerste 130 pagina's al weggeeft door het in de flaptekst te hebben over honden met een speciale gave. Jammer, want zo is het plezier voor de lezer al voor een groot gedeelte naar de maan. Gelukkig kan de Amerikaanse bestsellerauteur Johansen prima schrijven. Een heldere stijl zonder opsmuk, korte zinnen en adequate beschrijvingen zorgen ervoor dat de vaart goed in het boek blijft. De dialogen zijn natuurlijk, ook al drijft het boek wat mij betreft iets te veel op dialoog, waardoor de actie achterblijft. De plot is nogal voorspelbaar. Dat heeft veel te maken met de personages die weinig gelaagd zijn, waardoor echte verrassingen uitblijven. Natuurlijk wordt dierenarts Devon verliefd op de stugge natuurmens Marrok. Het is een beetje het verhaal van 'the beauty and the beast'. De paranormale elementen had Iris Johansen de lezer kunnen besparen, want die heeft het verhaal niet nodig. Wat overblijft is een ongecompliceerde 'read' met een prettige mengeling van actie, suspense en romantiek. Geen hoogvlieger, maar voor de fans van Iris Johansen is Donkere zomer een welkome aanvulling op de collectie.
Reageer op deze recensie