Origineel, maar slecht uitgewerkt

Ursula Poznanski (Wenen, 1968) schreef acht jeugdboeken en drie thrillers voor zij internationaal doorbrak met Vijf (Fünf, 2012), een thriller waarvoor buitenlandse uitgevers in de rij stonden om hem in hun fonds op te nemen. De rond Vijf ontstane opwinding valt voor een belangrijk deel te verklaren uit het originele gegeven. Een seriemoordenaar die de spelregels van geocaching gebruikt om de politie om de tuin te leiden. Geocaching is een internationaal wijdverbreid spel waarbij de deelnemers aan de hand van coördinaten op zoek gaan naar door andere deelnemers in het landschap verborgen schatten. Ursula Poznanski is ook een fervent geocacher en was zo slim om hobby en schrijven te combineren.

Een weiland in de buurt van Salzburg. Tussen de vredig grazende koeien ligt een jonge vrouw. Vermoord. De coördinaten die op haar voetzolen zijn getatoeëerd wijzen de politie naar een volgende vondst. Een in plastic verpakte hand, met daarop nieuwe coördinaten. De dader heeft ook nog een brief achtergelaten met raadsels. Het spel is begonnen. Rechercheur Beatrice Kaspary krijgt de leiding over het onderzoek. Samen met haar collega Florin Wenninger probeert zij het door de dader uitgezette spoor te volgen. Getuigen die zij verhoren worden vermoord. De raadsels hopen zich op. De spanning neemt langzaam toe. Zeker wanneer Beatrice ontdekt dat de dader het op haar gemunt heeft.

Ursula Poznanski zadelt de lezer op met een buitengewoon ingewikkelde speurtocht naar de dader. Zo ingewikkeld dat de schrijfster aan het eind van het boek heel wat moeite moet doen om alle puzzelstukjes in elkaar te laten vallen. Het gegeven van Vijf is origineel, en ook in potentie spannend, maar de uitwerking laat te wensen over. De echte spanning komt pas aan het eind van het boek. Te laat. Jammer, want Vijf begint veelbelovend. Het lijkt alsof Ursula Poznanski zo druk bezig was met alle plotlijnen dat zij verzuimd heeft om haar karakters tot leven te wekken. Zo blijft rechercheur Beatrice Kaspary een nogal kleurloos en niet altijd even geloofwaardig personage, terwijl er in het boek genoeg materiaal aanwezig is om haar meer body te geven (de scheiding van haar echtgenoot, de zorg en de strijd om de twee kinderen, de moeizame verhouding met haar chef en met een later aan het team toegevoegde profiler, de niet door haar begrepen avances van collega Florin). Ook de dader komt aan het eind van het boek een beetje als een konijn uit een hoge hoed tevoorschijn. Daardoor gaat de speurtocht, ondanks alle horrorelementen, niet echt onder de huid zitten. Nogmaals: jammer. Het verhaal had beter verdiend en met de schrijfstijl van Ursula Poznanski is niet veel mis. Vijf is een good read, origineel, maar met een betere uitwerking van de hoofdpersonen had het boek een Silence of the Lambs-achtige suspense kunnen bereiken.